Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/9382 Esas 2019/11749 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9382
Karar No: 2019/11749
Karar Tarihi: 27.06.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/9382 Esas 2019/11749 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hırsızlık suçundan mahkum edilmiş ve önce hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmiş, ancak daha sonra bu karar kaldırılmış ve sanık hakkında cezalandırılma kararı verilmiştir. Bir kısım müştekiye yönelik gerçekleştirdiği eylemler nedeniyle cezalandırılmış, diğerleri ise beraat etmiştir. Kararda bahsedilen kanun maddeleri: 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi - hak yoksunluklarının uygulanması mümkün görülmüştür.

2. Ceza Dairesi 2019/9382 E. , 2019/11749 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın, ... birebir market ve...birebir markete yönelik eylemleri sebebiyle yeniden hüküm kurulup bu hükümler de katılan vekilince temyiz edilmiş ise de, sanığa bu müştekilere karşı eylemleri sebebiyle verilen cezaya yönelik temyiz talebinin Dairemiz 26/05/2014 tarih, 2013/25187 E. ve 2014/14506 K. sayılı kararıyla reddedildiği, verilen kararların ( hükümde 5. ve 10. maddede belirtilen) yok hükmünde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Mahkeme tarafından 19/10/2010 tarih, 2010 E. ve 2010/875 K. sayılı kararında sanık hakkında, bir kısım müştekiye yönelik gerçekleştirmiş olduğu eylemler nedeniyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, müşteki ...’a karşı gerçekleştirdiği eylem nedeniyle ise beraatine karar verildiği, katılan vekilinin 22.10.2010 tarihli dilekçesiyle sanık hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına itiraz üzerine, itirazı inceleyen Mahkeme tarafından bu kararın kaldırıldığı ve Mahkemenin 20.09.2011 tarih, 2011/ 50 E. ve 2011/847 K. sayılı kararıyla sanığın bir kısım müştekiye yönelik gerçekleştirdiği eylemler nedeniyle cezalandırılmasına, müşteki ... yönünden ise beraatine karar verildiği, katılan vekilinin dilekçelerinde beraat hükmünün temyizine yönelik bir talebinin olmaması nedeniyle hükmün kesinleşmiş olduğu, katılan vekilinin ilk temyizi üzerine de Dairemizce beraat yönünden bu nedenle bir inceleme yapılmadığı, Mahkemenin 24.11.2014 tarih, 2014/502 E. ve 2014/843 K sayılı kararında kesinleşmiş olduğu halde beraat hükmüne (hükümde 11. maddede berlitilen) yer verildiği anlaşıldığından tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Bozma üzerine yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin kısmen istem gibi ONANMASINA, 27.06.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.