Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/6045 Esas 2019/1843 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 53. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, meydana gelen ölümlü kazada asli kusurlu olduğu tespit edilen sanık hakkında, alt sınır daha fazla aşılarak hak ve nesafete uygun bir ceza yerine, asgari hadden yeterince uzaklaşılmadan ceza tayin edilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusur durumuna, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesi gerektiğine ve eksik inceleme ile karar verildiğine ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Marmaris-Muğla Karayolu yol yapım çalışmasında şoför olarak çalışan ..."ın sevk ve yönetimindeki .... plaka sayılı kamyon ile banket dolgusu dökmek amacıyla geri manevra yaptığı sırada kamyonun kayması üzerine yaklaşık 20 metre yüksekten dere yatağına kamyonu ile birlikte düşerek vefat ettiği olaya ilişkin olarak, adına çalıştığı taşeron firma .... Hafriyat yetkilisi sanık ...’nın çalışma alanında gerekli tedbirleri almadığı ve asli kusurlu olduğunun belirlendiği gözetilerek hakkında mahkumiyet hükmü verildiği, ancak TCK’nın 50/4, 50/1-a. maddelerinde taksirli suçlardan dolayı hükmolunan uzun süreli hapis cezasının suçlunun kişiliğine, sosyal ve ekonomik durumuna, yargılama sürecinde duyduğu pişmanlığa ve suçun işlenmesindeki özelliklere göre adli para cezasına çevrilebileceği belirtildiği halde, “Sanığa verilen hürriyeti bağlayıcı cezanın nevi ve süresi gözönüne alınarak yasal koşulları oluşmadığından” şeklindeki yasal olmayan gerekçe ile hükmolunan uzun süreli hapis cezasının TCK’nın 50/4. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmemesine karar verilmesi,
2-5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden, taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 12.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.