MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Bozmaya uyularak yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
1-5237 sayılı TCK"nın "Kamu güvenine karşı suçlar" bölümünde, 203. maddede düzenlenen "mühür bozma" suçunun konusu, kanun veya yetkili makamların emri uyarınca bir şeyin olduğu gibi korunması veya üzerinde değişiklik yapılmaması için konulan mühürdür. Suçla korunan değer, kamu idaresinin, dolayısıyla devletin otoritesidir. Kanunla verilmiş yetkiye dayalı olarak ve usulüne uygun bir şekilde yetkili makam tarafından konulan mührün kaldırılması ya da konuluş amacına aykırı hareket edilmesi ile mühür bozma suçu oluşur. Mührü tatbik eden kurumların farklı olması, bir veya birden fazla kurumun suçtan zarar görmesi, suçun mağdurunun kamu olduğuna dair kabulü etkilemez. Eylemin belirli bir kişinin zararına olarak işlenmesi halinde bu kişinin mağdur değil suçtan zarar gören olarak kabulü gerekir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 29.03.2011 tarih 249/24 sayılı ve benzer birçok kararında da vurgulandığı üzere; aynı suçun değişik zamanlarda birden fazla işlenmesi, işlenen suçların mağdurlarının aynı kişi olması ve bu suçların aynı suç işleme kararı altında işlenmesi koşullarının birlikte gerçekleşmesi halinde fail hakkında TCK"nın 43/1. maddedeki zincirleme suç hükümleri uygulanacaktır.
Somut olayda, sanık hakkında 13.10.2008 tarihinde su sayacının mührünü bozmaktan dolayı 05.05.2009 tarihli iddianame ile kamu davası açıldığının, Antalya 15. Asliye Ceza Mahkemesinin 2009/1228 Esas, 2009/1240 Karar sayılı hükmü ile sanığın mahkumiyetine karar verildiğinin, bu hükmün Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 16.09.2013 tarih ve 2012/9682 Esas, 2013/24458 Karar sayılı ilamı ile onandığının, yine sanık hakkında 16.02.2009, 12.03.2009 ve 06.05.2009 tarihlerinde su sayacı mühürlerini bozmaktan dolayı 31.12.2009 tarihli iddianame kamu davası açıldığının, Antalya 17. Asliye Ceza Mahkemesinin 25.10.2010 tarih ve 2010/21 Esas, 2010/771 Karar sayılı ilamı ile sanığın mahkum edildiğinin ve bu hükmün Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 27.01.2014 ve 2013/17546 Esas, 2014/220 Karar sayılı ilamı ile onandığının anlaşılması, bu suçlardan zarar gören kurum ASAT olarak görünse de mühür bozma suçlarının mağdurunun kamu olması, suçtan zarar gören kurumun ASAT veya EDAŞ olmasının suçun mağdurunun kamu olduğuna dair kabulü etkilememesi karşısında; farklı tarihlerde işlenen mühür bozma suçlarının, düzenlenen ilk iddianame tarihine kadar zincirleme tek mühür bozma suçunu oluşturabileceği ve yine suç tarihleri dikkate alındığında mükerrer dava açılmış olabileceği cihetle; sanık hakkında aynı konut ile ilgili açılmış tüm dava dosyaları getirtilip incelenerek, irtibatlı dosyaların mümkünse birleştirilmesi değilse gerekli belgelerin onaylı örneklerinin dosya içerisine alınmasından sonra sanığın mühür bozma eylemleri ile ilgili zincirleme suç hükümlerinin uygulanma olanağının veya mükerrer dava bulunup bulunmadığının tartışılması, kesinleşen hükümler var ise dikkate alınarak, sonradan sübutu kabul edilen eylem nedeniyle zincirleme suça ilişkin hükümler de uygulanarak tayin olunacak cezadan kesinleşmiş önceki cezanın mahsup edilmesi gerektiği dikkate alınıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, sanık hakkında mühür bozma suçundan açılan diğer davaların ASAT"a yönelik olduğu, temyize konu suçla bağlantıları bulunmadığı gerekçesiyle yazılı şekilde karar verilmesi,
2-Kabule göre de; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazlan bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 13.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.