Onbeş yaşından küçük mağdureyle rızasıyla cinsel ilişkiye girme ve reşit olmayan mağdureyi rızasıyla kaçırma suçlarından sanık ...’ın 765 sayılı Türk Ceza Kanununun 414/1, 80, 418/2, 430/2, 59 (iki kez) , 75/2 ve 647 sayılı Cezaların İnfazı Hakkında Kanunun 4. maddeleri gereğince 6 yıl 11 ay 10 gün ağır hapis ve 1.090.520.400 Türk lirası ağır para cezası ile mahkûmiyetine dair Bergama Ağır Ceza Mahkemesinin 13.02.2002 gün ve 2002/19 Esas, 2002/21 sayılı Kararının Yargıtay 5. Ceza Dairesinin 27.01.2004 gün ve 2003/2668 Esas, 2004/366 sayılı ilamı ile onanmasını müteakip, sanığın mağdureyle evlenmesi nedeniyle kesinleşen cezanın infazının anılan Kanunun 434/1. maddesi gereğince ertelenmesine ilişkin anılan mahkemenin 07.05.2004 günlü, 2002/19-21 sayılı Ek kararını müteakip, sanığın karar tarihi itibariyle erteleme süresinin dolduğu gerekçesiyle davanın düşürülmesi talebinin kabulü ile sanık hakkındaki kamu davasının anılan Kanunun 434/1 ve 112. maddeleri gereğince düşürülmesine dair anılan mahkemenin 11.03.2015 tarihli, 2002/19-21 sayılı Ek kararını kapsayan dosya incelendi.
765 sayılı Türk Ceza Kanununun 434/2. maddesindeki "Müruru zaman haddine kadar erkek tarafından haksız olarak vukua getirilmiş bir sebeple boşanmaya hükmedilirse takibat yenilenir. Evvelce hüküm verilmiş ise ceza çektirilir." şeklindeki düzenleme nazara alındığında, sanık hakkında hükmedilen 6 yıl 11 ay 10 gün hapis cezasına ilişkin ceza zamanaşımı süresinin 765 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 112/3. maddesi gereğince 20 yıl olduğu, bu haliyle de ceza zamanaşımı süresinin dolmadığı anlaşılmakla, talebin reddi yerine yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde,
Dosyada bulunan nüfus kayıt örneğine göre; hükümlü ile mağdurenin 10.09.2013 tarihinde boşandıkları ve 765 sayılı Kanunun 434/2. maddesi gözetilerek boşanma dava dosyası getirtilerek müruru zaman haddine kadar erkek tarafından haksız olarak vukua getirilmiş bir sebeple boşanmaya hükmedilip hükmedilmediği araştırılmaksızın yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 27.09.2017 gün ve 94660652-105-35-13615-2016-Kyb sayılı yazılı istemlerine müsteniden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye ihbar ve dava evrakı ile birlikte tevdii kılınmakla gereği düşünüldü:
Kanun yararına bozma istemine dayanan Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının ihbarname içeriğinin yerinde olduğu anlaşıldığından, Bergama Ağır Ceza Mahkemesinin 11.03.2015 tarihli, 2002/19-21 sayılı Ek kararının 5271 sayılı CMK"nın 309/3-b. maddesi uyarınca BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde merciince yapılmasına ve dosyanın merciine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine, 08.01.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.