Yargıtay 5. Hukuk Dairesi 2021/6751 Esas 2022/1074 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi


Taraflar arasındaki kamulaştırmasız el atılan taşınmaz bedelinin tahsili davasından dolayı yapılan yargılama sonunda: Davanın kabulüne ilişkin ilk derece mahkemesinin kararına karşı, davalı idareler vekilinin istinaf başvurusu üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi'nin istinaf isteminin esastan reddine dair kararı ile birlikte Tekirdağ 1. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 2017/279 E. - 2019/41 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı idareler vekilince verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:

- K A R A R -
Dava, kamulaştırmasız el atılan taşınmaz bedelinin tahsili istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince kamulaştırmasız el atma nedeniyle tazminat davasının kabulüne ilişkin olarak verilen karara karşı, davalı idareler vekilleri tarafından yapılan istinaf başvurusunun İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi'nce HMK'nın 353/1-b-1 maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmiş olup; hüküm, davalı idareler vekillerince temyiz edilmiştir.
Aşağıda açıklanan gerekçelerle İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesinin esastan ret kararı kaldırıldıktan sonra, Tekirdağ 1. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 2017/279 Esas - 2019/41 Karar sayılı kararının incelenmesinde;
Dosyada bulunan kanıt ve belgelere, kararın dayandığı gerekçelere göre; mahallinde yapılan keşif sonucu arsa niteliğindeki Tekirdağ İli, Süleymanpaşa İlçesi, Yavuz Mahallesi, 464 ada 9 parsel sayılı taşınmaza 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu'nun 11/1-g maddesi uyarınca emsal karşılaştırması yapılarak dava tarihindeki taşınmazın bedeli değer biçilmesinde ve alınan rapor uyarınca bedelinin tahsiline karar verilmesine ilişkin ilk derece mahkemesinden verilen karara karşı yapılan istinaf başvurusunun 6100 sayılı HMK'nın 353/1-b-1 maddesi uyarınca esastan reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir. Ancak,
Davalı TCDD Genel Müdürlüğü, harçtan muaf olmadığı halde muaf kabul edilerek harç alınmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Doğru değilse de; bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden,
Gerekçeli kararın hüküm fıkrasının;
1-D bendinde yer alan (ve TCDD İşletmeleri Genel Müdürlüğü) kelimelerinin çıkarılmasına ayrı bent olarak (Davalı TCDD Genel Müdürlüğü yönünden kabul edilen toplam bedel üzerinden alınması gerekli 15.085,54 TL harçtan peşin ve ıslah harcı toplamı 5.010,90 TL nin mahsubu sonrası bakiye kalan 10.074,64 TL'nin davalı TCDD Genel Müdürlüğü tahsili ile Hazineye gelir kaydedilmesine,) cümlesinin yazılmasına,
2- E bendinin hükümden çıkarılmasına yerine (Davacı tarafından peşin olarak yatırılan 31,40 TL ve ıslah harcı olarak yatırılan 4.979,50 TL olmak üzere toplam 5.010,90 TL yargılama harcından 3.802,78 TL kısmının davalı TCDD Genel Müdürlüğünden tahsili ile davacıya verilmesine, kalan kısmın karar kesinleştiğinde talep halinde davacıya iadesine) cümlesinin yazılmasına,
Hükmün böylece HMK'nın 370/2. maddesi uyarınca DÜZELTİLEREK ONANMASINA, HMK'nın 373/1. maddesi uyarınca kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 5. Hukuk Dairesi'ne GÖNDERİLMESİNE, davalılardan peşin alınan temyiz harcının istenildiğinde iadesine ve temyize başvurma harcının Hazineye irad kaydedilmesine, 27/01/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.