Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/13268 Esas 2018/502 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/13268
Karar No: 2018/502
Karar Tarihi: 22.01.2018

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/13268 Esas 2018/502 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, esnaf olan müvekkilinin kaybolan vergi faturaları için zayi belgesi talebini içermektedir. Sulh Hukuk Mahkemesi, belgelerin kusurlu kişi tarafından kaybedildiği gerekçesiyle zayi belgesi verilmesi şartlarının oluşmadığına karar vermiştir. Davacı vekili bu kararı temyiz etmiştir ancak yargıtay, mahkeme kararının usul ve yasaya uygun olduğunu belirterek temyiz itirazlarını reddetmiştir.
Kanun Maddeleri: Vergi Usul Kanunu, Türk Ticaret Kanunu.

11. Hukuk Dairesi 2016/13268 E. , 2018/502 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Hasımsız olarak görülen davada Sulh Hukuk Mahkemesi’nce verilen 15/03/2016 tarih ve 2016/100-2016/201 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin ...."te yolcu taşımacılığı işi yaptığını, vergi dairesine ibraz etmesi gereken iki adet faturayı muhasebecisine gönderilirken kaybolduğunu, müvekkilinin cezai ve hukuki sorumlulukla karşı karşıya olduğunu iddia ederek faturalar için zayi belgesi verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece iddia ve tüm dosya kapsamına göre; davacının esnaf olduğu, tacir olmayan ancak fatura, resmi defter ve benzeri önemli evrakları saklamak yükümlülüğünde olan esnafın da zayi belgesi talep edebileceği, dosya kapsamı ve davacı anlatımına göre talep konusu belgelerin yükümlülük sahibi kişinin kusuruyla kaybolduğu, zayi belgesi verilmesi şartları oluşmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 22/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.