MAHKEMESİ :TÜKETİCİ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ..... Tüketici Mahkemesi’nce verilen 27/11/2015 tarih ve 2014/703-2015/1913 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankadan aldığı kredi kartına bağlı hesabından talimatı olmaksızın 13/09/2013 tarihinde 30.300,00 TL tutarında harcama yapıldığını, müvekkilinin fark etmesi üzerine harcama itiraz formu tanzim ederek davalı bankaya gönderdiğini, paranın iadesini talep ettiğini, davalının ödeme yapmadığını ileri sürerek 30.300,00 TL’nin yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının harcamayı kendisinin yaptığını, müvekkil bankaya yapmış olduğu itirazında otelde kalamadığını, bu nedenle paranın iadesini talep ettiğini, söz konusu işlemde müvekkilinin kusurunun olmadığını, müvekkilinin sadece aracı kurum olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; dava konusu harcamanın 13/09/2013 tarihinde İzmir’de bulunan Vizyon Turizm Şirketine ait POS"tan yapıldığı, dava dışı Vizyon Turizm Taş. Ltd. Şti. tarafından acente sıfatıyla düzenlenen belgeye göre davacının Çeşme"de bulunan Pırıl Otel"den 09/12/2013- 14/12/2013 tarihleri arasında 30.300,00 TL"ye konaklama satın aldığı, davacının ödemeyi dava konusu kredi kartıyla ve telefonla mail order sistemi ile yaptığı, davacının harcama itiraz formunda "" Pırıl Otel Satın Aldım, 09:12 - 14/12/2013 Otelde Kalamadım Para İademi Talep Ediyorum."" diye yazdığı ve haberi olmadan harcama yapıldığı iddiasını ispatlayamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 6502 sayılı Yasa"nın 73/2. maddesi gereğince tüketici mahkemelerinde tüketici tarafından açılan davalar harçtan muaf olduğundan davacıdan harç alınmasına yer olmadığına, 22/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.