Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/6913 Esas 2020/5497 Karar Sayılı İlamı

15. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/6913
Karar No: 2020/5497
Karar Tarihi: 11.06.2020

Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/6913 Esas 2020/5497 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, kendisine ait olmayan bir cep telefonunu ödünç olarak aldıktan sonra iade etmediği için güveni kötüye kullanma suçuyla suçlu bulunmuştur. Dosya uzlaşma kapsamında olsa da uzlaşma sağlanamadığı için yargılama devam etmiştir. 5237 sayılı TCK'nın 155/1 maddesi gereği hapis cezası yanında adli para cezası da öngörülmesine rağmen adli para cezası verilmemiştir. Mahkeme, sanığın temyiz itirazlarını reddederek hükmü onamıştır.
Kanun maddeleri:
- Türk Ceza Kanunu'nun 155/1, 62, 50/1-a ve 52/2-4. maddeleri.

15. Ceza Dairesi 2018/6913 E. , 2020/5497 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : TCK"nın 155/1, 62, 50/1-a ve 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığa atılı güveni kötüye kullanma suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dosyanın uzlaşma bürosuna tevdii edildiği ancak; uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Katılanın, sanığa kullanması amacıyla kendisine ait cep telefonunu verdiği, sanığın bu cep telefonunu 4-5 gün kadar kullandıktan sonra katılana iade edeceği hususunda katılan ile anlaştığı, ancak sanığın katılandan ödünç olarak aldığı cep telefonunu iade etmediği, bu surette sanığın güveni kötüye kullanma suçunu işlediği iddia ve kabul olunan somut olayda,
Sanığın suçtan kurtulmaya yönelik çelişkili soyut savunması, katılan beyanları ve tüm dosya kapsamı nazara alındığında; sanığın atılı suçtan mahkumiyetine dair mahkemenin kabul hükmünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
5237 sayılı TCK’nın 155/1 maddesinde hapis cezası yanında adli para cezası da öngörüldüğü halde, sanık hakkında hapis cezası yanında ayrıca adli para cezasına hükmedilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 11/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.