Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/12229 Esas 2018/498 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/12229
Karar No: 2018/498
Karar Tarihi: 22.01.2018

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/12229 Esas 2018/498 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalılar tarafından istenen temyiz incelemesi sonucunda, asliye hukuk mahkemesi tarafından verilen karar incelendi. Karar tarihinde yürürlükte olan HUMK'nın 5219 sayılı kanun ile değiştirilen 427/2. maddesi gereği, miktar veya değeri 1.000 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu nedenle, mahkemece manevi tazminat davasının kısmen kabulü ile davacılar için 1.000 TL manevi tazminatın davalılardan tahsili kararlaştırıldı. Temyiz istemleri ayrı ayrı reddedildi ve 427/2. maddesi ile ilgili açıklamalar yapıldı.

11. Hukuk Dairesi 2016/12229 E. , 2018/498 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 16/02/2016 gün ve 2015/722-2016/182 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılar tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK’nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 16.02.2016 tarihi itibariyle 2.190 TL"dir. Davacılar vekili, her bir davacı için ayrı ayrı 4.500 TL manevi tazminatın davalılardan tahsilini istemiş, mahkemece, manevi tazminat davasının kısmen kabulü ile davacı ... için 1.000 TL, davacı ... ... için 1.000 TL manevi tazminatın davalılardan tahsiline karar verilmiştir. Mahkemece kabul edilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalıların temyiz istemlerinin ayrı ayrı reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalıların temyiz istemlerinin ayrı ayrı REDDİNE, ödedikleri peşin temyiz harcının istekleri halinde temyiz edenlere iadesine, 22/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.