Davacı, daha önce işe iade davası açtığını ve kesinleşerek sonuçlandığını, kesinleşmiş kararı ile saklı tutulmuş bulunan ve taktir olunacak tazminat, ücret ve diğer haklarının  tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı işveren, davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, işverence feshin geçerli bir sebebe dayandığının ispatlanamaması sebebiyle davanın kabulü ile feshin geçersizliğine ve davacının işe iadesine karar verilmiştir.
Karar davacı ve davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Öncelikle belirtmek gerekir ki, daha önce işe iade davası açılıp  kesinleşerek sonuçlandığı dava dilekçesinde açıkça belirtildiğine göre  tekrar aynı fesihle ilgili olarak işe iade talep edilemeyeceği gözetilmeden davacının istemine yanlış anlam verilerek  tekrar işe iade kararı verilmesi doğru değildir.
Kesinleşmiş işe iade kararı üzerine davacının iddia ettiği gibi işe başlamak üzere başvurusunun olup olmadığı araştırılıp duraksamaya yer vermeyecek şekilde tespit edilmeli, davacının işe başlatılmadığı tespit edildiği takdirde işe iade kararı ile belirlenmiş  olan işe başlatmama tazminatı ile boşta geçen süreye ilişkin ücretin  bu dava kapsamında takdir ve tespiti ile  miktar somutlaştırılmalı, davacıdan noksan harç alınmalı ve takdir edilecek işe başlatmama tazminatı ile tespit edilecek boşta geçen süre alacağına  hükmedilmelidir. Eğer davacı kesinleşen işe iade kararına rağmen süresinde işe başlamak için işverene başvurmamış ise bu durumda davacının işe başlatılmamasına ilişkin alacakları talep edemeyeceği düşünülerek sonuca gidilmelidir.
Davalı yanın zamanaşımı defi de dikkate alınarak tüm bu yönler değerlendirilerek karar verilmesi gerekmektedir.
Mahkemece yukarıda açıklanan yönlerde yeterli araştırma ve inceleme yapılmaksızın yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır. Tarafların tüm bu yönlere ilişkin temyiz itirazları kabul edilerek kararın bozulmasına karar verilmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 05.06.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.