Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/3241 Esas 2019/7908 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/3241
Karar No: 2019/7908
Karar Tarihi: 10.12.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/3241 Esas 2019/7908 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûm olduğunu belirtiyor. Kararda öncelikle, tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararının infazı amacıyla gönderilen uyarılı ilk başvuru davetiyesinin tebliğ edilmesine rağmen başvuruda bulunmayan sanığa ikinci bir tebligat yapılmasına gerek olmadığına karar verildiği ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun bu hususta aldığı kararın dikkate alındığı belirtiliyor.
Kararda ayrıca, yargılama sürecinde işlemlerin yasaya uygun olarak yapıldığı ve delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı ifade ediliyor. Sanığın suç işlediği ve suç tipinin doğru biçimde belirlendiği saptandığından, temyiz itirazları reddediliyor.
Ancak kararda, sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilip verilmeyeceğinin hükümde tartışılmaması ve hapis cezasının seçenek yaptırımlara çevrilmemesi gibi hukuka aykırı durumlar tespit edilerek, hükmün bozulması kararına varılıyor.
Kanun maddelerine gelince, kararda 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile TCK’nın 191. maddesinde yapılan değişikliklerin yürürlüğe girdiği tarih olan 28/06/2014 tarihine

10. Ceza Dairesi 2019/3241 E. , 2019/7908 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : İSTANBUL ANADOLU 3. ... Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile TCK’nın 191. maddesinde yapılan değişikliklerin yürürlüğe girdiği 28/06/2014 tarihinden önce işlenen kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçlarından dolayı verilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararının infazı amacıyla gönderilen uyarılı ilk başvuru davetiyesinin tebliğine rağmen başvuruda bulunmayan sanığa, Denetimli Serbestlik Müdürlüğünce bu hususta ikinci bir tebligat yapılmasına gerek bulunmadığına ilişkin Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 02/05/2019 tarihli ve 2018/172 esas, 2019/373 karar sayılı ilamı dikkate alınarak tebliğnamede yer alan bu yöndeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yargılama sürecindeki işlemlerin yasaya uygun olarak yapıldığı, delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipinin doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Suç tarihinde sabıkası bulunmayan ve CMK’nın 231. maddesinin uygulanmasını talep edip etmediği sorulmayan ve yeniden suç işlemeyeceği gerekçesi ile hapis cezasının ertelenmesine karar verilen sanık hakkında yasal ve yeterli gerekçe göstermeksizin CMK’nın 231. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilip verilmeyeceğinin hükümde tartışılmaması,
2- Kabule göre; suça sürüklenen ... hakkında kısa süreli hapis cezasına hükmedildiği ve adli sicil kaydına göre de daha önceden hapis cezasına mahkûm edilmediğinin anlaşılması karşısında, 5237 sayılı Kanunun 50/3. maddesinde yer alan amir hüküm gereğince hakkında hükmolunan kısa süreli hapis cezasının anılan Kanunun 50/1. maddesinde yer alan seçenek yaptırımlardan birisine çevrilmesinin yasal zorunluluk olduğu gözetilmeksizin, yazılı şekilde karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde olduğundan, hükmün BOZULMASINA, 10/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.