Mahkemesi : Asliye Ceza
Suç : 2313 sayılı Kanuna muhalefet
Hüküm : 2313 sayılı Kanunun 23/son, TCK"nın 62/1, 52/2-4, 53/1, 58/6, 54. maddeleri uyarınca mahkumiyet, müsadere

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Ele geçirilen kenevir miktarı nazara alınarak TCK"nın 3 ve 61/1. maddeleri uyarınca temel hapis cezası belirlenirken alt sınırdan uzaklaşılmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
TCK’nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrası uygulanırken, sanığın bu hakları kullanmaktan yoksunluğunun; (3) numaralı fıkra gereğince kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilmesine kadar, (2) numaralı fıkra gereğince ise diğer haklar ve yetkiler yönünden hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar süreceğinin gözetilmemesi kanuna aykırı ise de; hükümden sonra 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren ve TCK"nın 53. maddesinin bazı hükümlerini iptal eden Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140-2015/85 sayılı kararı da dikkate alınarak bu hususların infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp sanığın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 07.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.