MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10. maddesinin 1. fıkrasındaki “Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresine yapılır.” hükmü ile 6099 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonucunda anılan maddeye eklenen 2. fıkrasındaki “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmüne aykırı olarak, yokluğunda verilen kararın sanığın aynı zamanda da MERNİS adresi olan, 27.09.2016 havale tarihli dilekçesi ile bildirdiği adresine, 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre tebligat yapılması gerekirken, aynı Kanunun 21/2. maddesine göre yapılan 28.11.2016 tarihli tebliğ işleminin usulsüz olduğunun anlaşılması karşısında, temyiz isteminin süresinde yapıldığı kabul edilerek yapılan incelemede;
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın tekerrüre esas alınan mahkumiyeti, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 142/1-f maddesinde öngörülen “elektrik hırsızlığı“ suçuna ilişkin olup, bu suçun 05.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Yasa ile değişik TCK"nın 163/3. maddesinde karşılıksız yararlanma suçu olarak düzenlenmesi ve 4352 sayılı Yasanın geçici 2. maddesine göre koşullarının bulunması durumunda "verilen cezanın tüm sonuçlarıyla ortadan kalkacağının" öngörülmesi karşısında, öncelikle tekerrür uygulamasına esas alınan hükümle ilgili olarak mahkemesince uyarlama yapılıp yapılmadığı araştırılıp sonucuna göre sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı değerlendirilerek karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde tekerrür hükümlerinin uygulanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 12.03.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.