MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında hırsızlık suçundan zamanışımı süresi içerisinde dava açılması mümkün görülmüştür. Sanığın, katılana ait ve ATM cihazında takılı bulunan banka kartının varlığını bilerek 3 ayrı işlemle peşpeşe 400, 600 ve 600 TL parayı çekmesi karşısında; eylemin TCK.nın 245/1 maddesinde düzenlenen banka ve kredi kartlarının kötüye kullanılması suçunu oluşturduğu anlaşılmakla tebliğnamedeki 1 nolu bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Sair temyiz itirazının reddine, ancak;
1- Suça konu banka kartı ile para çekme işlemlerinin peş peşe kısa zaman aralıklarıyla gerçekleştirilmesi nedeniyle hukuki anlamda atılı fiil oluşturan eylemlerinin tek suç oluşturacağı gözetilmeyerek TCK.nın 43. maddesi uyarınca arttırım yapılarak fazla ceza tayini,
2-Sanık hakkında temel ceza belirlenirken hapis cezası alt sınırdan tayin olunduğu halde, aynı gerekçeyle adli para cezasına esas alınan birim gün sayısının alt sınırdan uzaklaşılarak belirlenmesi suretiyle çelişkiye neden olunması,
3-Sanık hakkında TCK.nın 245/1. maddesi uyarınca belirlenen hapis cezası üzerinden TCK. 43. maddesi gereği 1/4 oranında artırım yapılırken hesap hatası yapılarak 3 yıl 9 ay hapis cezası yerine, 3 yıl 6 ay hapis cezası tayini suretiyle eksik ceza tayini,
4-Sanığa hapis cezası yanında tayin edilen doğrudan adli para cezasına esas alınan birim gün sayısının bir gün karşılığı olarak takdir edilen miktar ile çarpılması suretiyle hesaplanan adli para cezasına çevrilmesi sırasında, hükmün 4. paragrafında "Sanığa hükmedilen kısa süreli hapis cezası, sanığın kişiliğine, fiilin özelliklerine, sanığın sosyal ve ekonomik durumuna ve yargılama sürecinde duyduğu pişmanlığı nazaran TCK.nın 50/1-a ve 52/2 maddeleri uyarınca beher günü 20 TL"den paraya çevrilerek neticeden 2 YIL 11 AY HAPİS VE 240 TL ADLİ PARA CEZASI İLE CEZALANDIRILMASINA,"" cümlesinde çelişkiye neden olunması,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nın 321. ve 326/son maddeleri gereğince BOZULMASINA, 02.12.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.