7. Hukuk Dairesi Esas No: 2015/18989 Karar No: 2015/10620 Karar Tarihi: 01.06.2015
Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/18989 Esas 2015/10620 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Alanya İş Mahkemesi'nde görülen bir davada, iş sözleşmesini kendi isteğiyle sonlandıran davacının kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanmadığı, ancak fazla mesai, hafta tatili, milli bayram ve genel tatil çalışma ücretleri ile yıllık izin ücreti talebinin kısmen kabul edildiği belirtildi. Daha sonra yapılan bozma kararı sonrasında giydirilmiş ücret hesaplamasıyla ilgili olarak tekrar değerlendirme yapıldı ve davacının yemek ücreti de dahil olmak üzere tüm alacaklarının çıplak ücret üzerinden hesaplanması gerektiği kararlaştırıldı. Dosyadaki yazılara, delillere ve kanuni gerektirici sebeplere göre davacının temyiz itirazlarının reddine karar verildi ve ONANDIĞI belirtildi. Kararın dayandığı kanun maddeleri ise 6352 sayılı Kanunun 40.maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu'nun geçici 2.maddesi olarak belirtildi.
7. Hukuk Dairesi 2015/18989 E. , 2015/10620 K.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi : Alanya İş Mahkemesi Tarihi : 03/02/2015 Numarası : 2014/810-2015/78
YARGITAY İLAMI
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen 03.02.2015 tarihli direnme kararı davacı vekili tarafından temyiz edilmekle temyiz isteğinin süresinde olduğu ve Dairemizin 6352 sayılı Kanunun 40.maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun geçici 2.maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü: Mahkemenin, davacının iş sözleşmesinin iradesi ile son bulduğu, kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanmadığı, bilirkişi raporunda hesap edilen fazla mesai, hafta tatili, milli bayram ve genel tatil çalışma ücretleri ile yıllık izin ücretinin bulunduğuna dair davanın kısmen kabulüne dair kararı, Dairemizin 22.09.2014 gün ve 2014/12131 Esas 2014/17789 Karar sayılı kararı ile davacının sair temyiz itirazlarının reddine ancak, “...Davacının giydirilmiş ücretine eklenecek yemek ücretinin kaç gün üzerinden belirleneceği hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur. Mahkemece, davacının haftanın 7 günü üzerinden ayda 30 gün sürekli çalıştığı kabulü ile fazla mesai ve hafta tatili alacakları hesaplanmıştır. Ancak giydirilmiş ücrete eklenen yemek ücreti 26 gün üzerinden hesaplanmıştır Ayrıca yine aynı işyerinde çalışan H.. C.. isimli işçinin (2012-329 Esas sayılı) dosyasında, giydirilmiş ücretin tespitinde günlüğü 5,00TL den 150,00 TL yemek ücreti eklenmesi nedeniyle aynı işyerinde farklı uygulamalara sebebiyet verilmemesi için uygulamanın tekleştirilmesi ve 30 ün fiilen çalışan işçiye 30 günlük yemek ücreti verilmesi gerekmektedir. Bu durumda davacının yemek ücretinin de 30 gün üzerinden eklenmesi gerekirken hatalı değerlendirme ile karar verilmiş olması isabetsizdir.” gerekçesi ile bozulmuştur.
Mahkemece bozma sonrası yapılan yargılama sonunda bozma konusu yapılan giydirilmiş ücretle ilgili olarak,”...Mahkememizce Yargıtay bozma ilamından önce yapılan yargılama sonunda davacının kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin reddine karar verilmiştir. Ulusal bayram ve genel tatil ücreti, fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti ve yıllık ücretli izin alacağının hesaplanmasında giydirilmiş ücret esas alınmamaktadır. Giydirilmiş ücretin esas alınacağı alacak kalemleri açısından davanın reddine karar verildiğinden mahkememizce bozma ilamından önceki kararda direnilmesine karar verilmiştir.” gerekçesi ile önceki kararda direnilmiştir. İş sözleşmesinin işçinin kendi iradesi ile yanı istifası ile sona ermesine, davacının feshe ilişkin temyiz itirazlarının bozma nedeni yapılmamış olmasına, hüküm altına alınan ve bozma kararı kapsamı dışında tutulan fazla mesai, hafta tatili, milli bayram ve genel tatil çalışma ücretleri ile yıllık izin ücretinin çıplak ücretten hesap edilmesinin gerekmesine göre, Dairemizin bozma kararının yerinde olmadığı, direnme kararının doğru olduğu anlaşılmakla dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacı vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun geçici ek ikinci maddesi uyarınca ONANMASINA, davacıdan temyiz harcı peşin alındığından yeniden alınmasına yer olmadığına, 01.06.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.