Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun basit cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/886 Esas 2018/54 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/886
Karar No: 2018/54
Karar Tarihi: 08.01.2018

Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun basit cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/886 Esas 2018/54 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, çocuğun basit cinsel istismarı suçundan sanığın mahkûmiyetine hükmetmiştir. Ancak, mağdur için düzenlenen raporun yetersiz olduğu ve Adli Tıp Kurumu tarafından mağdurun ruh sağlığına dair yeni bir rapor alınması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarla ilgili kanun maddelerinde yapılan değişiklikler nedeniyle hüküm yeniden değerlendirilmelidir. Kanunlar arasındaki farklılıkların değerlendirilerek daha sonra yürürlüğe giren kanunların hükümlerinin uygulanması gerektiği belirtilmiştir. Kanunlar arasındaki farklılıkların detaylı olarak incelenmesi için Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararının da dikkate alınması gerektiği vurgulanmıştır. Detaylı açıklama için kanun maddeleri: TCK 103/6, 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60, 61. maddeleri, 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104, 105. maddeleri, 6763 sayılı Kanunun 13. maddesi, TCK 103. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 7/2. madde-fıkrası, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ve CMUK'un 321. maddesi.

14. Ceza Dairesi 2015/886 E. , 2018/54 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun basit cinsel istismarı
HÜKÜM : Çocuğun basit cinsel istismarı suçundan mahkûmiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mağdure hakkında düzenlenen ve olay nedeniyle ruh sağlığının bozulmadığını belirten Manisa Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesinin 12.11.2012 tarihli raporunda adli tıp uzmanının bulunmamasından dolayı anılan raporun yetersiz olduğu gözetilerek, Adli Tıp Kurumu ilgili İhtisas Kurulundan veya Adli Tıp Kurumu Kanununun 7, 23/B ve 31. maddeleri gereğince Yükseköğretim Kurumları veya birimlerinde, bir çocuk psikiyatristi ile bir adli tıp uzmanının zorunlu katılımı ile Adli Tıp Kurumu ilgili ihtisas kurulu ölçütlerine göre oluşturulmuş bir heyetten, mağdurenin ruh sağlığının bozulup bozulmadığına dair rapor alındıktan sonra sanık hakkında TCK"nın 103/6. maddesinin tatbiki hususunda değerlendirme yapılması gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların ve 02.12.2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 13. maddesi ile TCK"nın 103. maddesinin yeniden düzenlenmesi karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek lehe olan hükmün önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri
olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi, her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi ve 24.11.2015 günlü, 29542 sayılı Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi yönünden kısmi iptal kararı verildiğinden, anılan hususlar nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, O Yer Cumhuriyet Savcısı ile sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 08.01.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.