MAHKEMESİ : ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 14/03/2018 tarih ve 2017/35 E- 2018/93 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 15/03/2019 tarih ve 2018/940 E- 2019/301 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin "GO" asıl unsurlu markalarının bulunduğunu, davalı gerçek kişinin ise "GarentoGo" ibaresinin tescili için diğer davalı Kuruma başvurduğunu, 2015/94270 numarası verilen başvuruya müvekkilince yapılan itirazın davalı Kurum tarafından reddedildiğini, alınan kararın usul ve yasaya aykırı olduğunu, dava konusu başvuru ile müvekkilinin itirazına mesnet markalar arasında iltibasa yol açacak düzeyde benzerlik bulunduğunu, zira markaların asli unsurlarının aynı olduğunu, ayrıca müvekkili markalarının tanınmış olduklarını, müvekkilinin ticaret unvanı nedeniyle de başvurunun tesciline engel olabileceğini, başvurunun kötü niyetli olduğunu ileri sürerek YİDK"nın 2016-M-11073 sayılı kararının iptaline, dava konusu markanın hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPMK vekili, dava konusu başvuru ile davacının itirazına mesnet markaları arasında iltibasa yol açacak düzeyde benzerlik bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı ... vekili, müvekkili başvurusu ile davacının itirazına mesnet markaları arasında benzerlik bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince tüm dosya kapsamına göre; davacının "GO" asıl unsurlu itirazına mesnet markaları ile davalının "GarentoGo" ibareli başvurusu arasında biçim, düzenleme ve tertip tarzı itibariyle görsel, sescil ve anlamsal olarak ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunmadığı, başvuru konusu işaret ile davacı markaları arasında işletmesel bağlantılandırmayı tesis eden herhangi bir unsurun da olmadığı, 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi koşullarının oluşmadığı, başvuru ibaresi üzerinde davacı tarafın ticaret unvanına bağlı sınai mülkiyet hak iddiasının başvuru ibaresi ile davacının ticaret unvanı farklı olduğundan yerinde bulunmadığı, taraf markaları arasında benzerlik bulunmadığından 556 sayılı KHK"nın 8/4 maddesindeki koşulların da oluşmadığı, başvurunun kötü niyetli yapıldığı iddiasının kanıtlanmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi"nce; 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında ilişkilendirilme ihtimalini de içerecek şekilde iltibas tehlikesinin bulunmadığı, taraf markalarında "go" ibaresi ortak olarak yer almakta ise de başvuruda yer verilen diğer unsurlar ile yeterli ayırt ediciliğin sağlandığı, işaretler arasında benzerlik bulunmadığından davacının ticaret unvanına dayalı olarak da başvurunun tesciline engel olamayacağı, davacı markalarının tanınmış olmaları halinde dahi varılan sonucun değişmeyeceği, başvurunun kötüniyetli yapıldığının da ispat edilemediği gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, davalının marka başvurusuna davacı tarafından yapılan itirazın TPMK YİDK tarafından reddine dair verilen kararın iptali ile marka hükümsüzlüğü istemine ilişkindir.
Mahkemece davacının “GO” ana unsurlu markaları ile davalının “GARENTO GO” ibareli başvuru markasının 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında benzer olmadığı ve markalar arasında iltibas tehlikesi bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir. İltibas tehlikesinin değerlendirmesinde markaların herbir ayırt edici unsurları ayrı ayrı gözetilmek suretiyle üzerinde kullanılacağı ürünlerin ortalama tüketicileri nezdinde görsel, işitsel ve anlamsal özellikleri bir bütün olarak değerlendirilmek suretiyle markaların karışıklığa yol açıp açmayacağının dikkate alınması gereklidir. Bu hususlar dikkate alınarak yapılan değerlendirmede davacı markalarının ana unsurunun “GO” ibaresi olduğu, davalı başvuru markasında bu ibarenin önüne “GARENTO” ibaresi getirilerek ve davacı markalarında olduğu gibi “GO” ibaresi ayrı olarak yazılarak başvuru markasında ayırt edici unsur olarak kullanıldığı, “GARENTO GO” ibaresinin ayrı bir anlamı bulunmadığı, ortalama tüketiciler tarafından markanın “GARENTO” ve “GO” olarak değerlendirileceği, “GO” ibaresinin önüne “GARENTO” ibaresinin getirilmesinin ve markada bazı harflerin büyük bazı harflerin küçük yazılmış olmasının dava konusu markaya ayırt edicilik katmadığı, 556 sayılı KHK"nın 8/1-b bendi uyarınca tescil kapsamı aynı veya ilişkilendirilebilecek mal ve hizmetler yönünden dava konusu davalı başvuru markasının davacı markaları ile karıştırılma tehlikesine yol açacak derecede benzer olduğu kabul edilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken mahkemece hatalı değerlendirme ile yazılı şekilde davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiş hükmün bu yönden bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararının BOZULARAK KALDIRILMASINA, HMK"nın 373/1. maddesi uyarınca dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 05/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.