12. Hukuk Dairesi Esas No: 2020/9398 Karar No: 2021/1585
Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2020/9398 Esas 2021/1585 Karar Sayılı İlamı
12. Hukuk Dairesi 2020/9398 E. , 2021/1585 K.
"İçtihat Metni"
Borçlunun ödeme şartını ihlal suçundan sanık ..."in, 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu’nun 340. maddesi gereğince 1 ay tazyik hapsi ile cezalandırılmasına ilişkin ... İcra Ceza Mahkemesinin 29/05/2019 tarihli ve 2019/16 esas, 2019/37 sayılı kararı aleyhine ... Bakanlığı"nın 27/10/2020 gün ve 94660652-105-67-2262-2020-Kyb sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekindeki dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 11/11/2020 gün ve KYB- 2020/99227 sayılı ihbarnamesi ile Dairemize gönderilmekle okundu. Anılan ihbarnamede; Dosya kapsamına göre,2004 sayılı İcra ve İflâs Kanunu"nun 340. maddesinde yer alan, "111 inci madde mucibince veya alacaklının muvafakati ile icra dairesinde kararlaştırılan borcu ödeme şartını, makbul bir sebep olmaksızın ihlâl eden borçlunun, alacaklının şikâyeti üzerine, üç aya kadar tazyik hapsine karar verilir." şeklindeki düzenleme ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14/11/2006 tarihli ve 2006/16.HD-220 esas, 2006/231 karar sayılı ilamında yer alan, “Hapsen tazyik yaptırımında amaç, bir yükümlülüğün yerine getirilmesini sağlamak olduğundan, alt sınırdan belli bir ceza belirlenmesi gerekmemekte, yükümlülük yerine getirilene kadar ve en çok 3 ay süreyle kişinin yükümlülüğüne uygun davranması için zorlanması söz konusu olmaktadır. Bu nedenle kararda belli bir sürenin öngörülmesi, yaptırımın bu niteliğine aykırı olacaktır.” şeklindeki gerekçe nazara alındığında, disiplin ve tazyik hapsinin bir "hapis" cezası olmadığı, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 2. maddesinde tanımlanan "disiplin hapsi" kavramı içinde kaldığı ve kısmî bir düzeni korumak amacıyla getirildiği, kişinin kendisinden beklenen yükümlülüğü yerine getirdiği takdirde de serbest kalacağı cihetle, sanığın 3 aya kadar hapsen tazyikine karar verilmesi yerine, yazılı şekilde 1 ay hapsen tazyikine karar verilmesinde isabet görülmediği gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla gereği görüşülüp düşünüldü; Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden ... İcra Ceza Mahkemesinin 29/05/2019 tarihli ve 2019/16 esas, 2019/37 sayılı kararının CMK’nın 309/4-c maddesi uyarınca aleyhe sonuç doğurmamak üzere ve yeniden yargılama yapılmamak üzere BOZULMASINA, 16/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.