Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/13115 Esas 2019/20286 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/13115
Karar No: 2019/20286
Karar Tarihi: 11.11.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/13115 Esas 2019/20286 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği hüküm temyiz edilmiştir. Temyizde, yerinde görülmeyen diğer sebepler reddedilmiş ancak; 1) Katılanın yaralanması hakkında kesin rapor alınmadan sanığın hukuki durumunun belirlenmemesi, 2) İlk haksız hareketin kimden kaynaklandığının belirlenememesi durumunda şüpheli olan halin sanık lehine değerlendirilmesi gerektiği gözetilmemesi, 3) Anayasa Mahkemesinin 5237 sayılı TCK'nin certain ibarelerini iptal etmesi nedeniyle sanığın hak yoksunlukları yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği sebepleri gerekçe gösterilerek hüküm bozulmuştur.
Bahsedilen Ceza Kanunu maddeleri: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 29. maddesi (haksız tahrik), 53/1. maddesi (iptal edilen ibareler) ve 1412 sayılı CMUK'un 321 ve 326/son maddeleri.

3. Ceza Dairesi 2019/13115 E. , 2019/20286 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Katılanın yaralanmasına ilişkin Kartal Adli Tıp Şube Müdürlüğünce düzenlenen 12.08.2013 tarihli raporda, nazal kemik üzerinde krepitasyon ve şekil bozukluğu olduğunun belirtilmiş olmasına göre, katılanın tüm tedavi evrakları ve raporları ile birlikte bizzat en yakın Adli Tıp Şube Müdürlüğüne sevkedilerek yaralanmanın yüzünde sabit iz veya sürekli değişikliğe neden olup olmadığı hususunda kesin raporu aldırılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2) Katılanın, sanığa ait ticari takside olaydan önce şoförlük yaptığı, şikayetçinin, şoförlük yaptığı dönemde kaçak geçiş yapmasından ötürü sanığa ceza makbuzlarının tebliğ edildiği, sanığın, katılandan söz konusu cezaları ödemesini istemesi üzerine, katılanın önce telefonda, ardından yüz yüze geldiklerinde sanığa sinkaflı sözlerle hakaret ettiğine ilişkin, sanığın aksi kanıtlanamayan savunması karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4 - 238 Esas - 367 Karar sayılı kararı ve bu kararla uyumlu ceza dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında da kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde şüpheli kalan bu halin sanık lehine değerlendirilmesi gerektiğinin anlaşılması karşısında, somut olayda sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanması gerektiği gözetilmemesi,
3) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun BOZULMASINA, 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış haklarının dikkate alınmasına 11.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.