Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62, 52/2-4 maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve mahalli Cumhuriyet Savcısı tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
07.09.2012 tarihinde saat 13:23 sıralarında, sanık sürücü ..."nın idaresindeki otomobil ile yerleşim yeri içinde, 15 metre genişliğinde, bölünmüş tek yönlü trafiğin işlediği eğimsiz düz asfalt kaplama yolda seyri sırasında, olay yeri olan ışıklı kavşağa geldiğinde seyrine göre yolun solundan sağına geçmek isteyen katılan yaya ..."na çarpması neticesinde, katılanın 6. derece kemik kırığına ve yüzde sabit ize neden olacak şekilde yaralandığı olayda, sanığın tam kusurlu olması nedeniyle alt sınırdan uzaklaşmak suretiyle ceza tayininde bir isabetsizlik bulunmamakla birlikte, TCK 89/1 maddesinin "üç aydan bir yıla kadar hapis veya adlî para cezası"nı gerektirdiği, sanık hakkında hükmedilen temel cezanın kanunda öngörülen ceza miktarının üst sınırından da fazla olduğu anlaşılmakla;sanık hakkında TCK’nın 89/1 maddesine göre belirlenen temel cezanın kanunda öngörülen üst sınırdan da fazla surette tayin edilmesi,
2- Sanığın idaresindeki otomobil ile olay yeri olan dört yönlü trafik işareti ile yönlendirilen kavşağa geldiğinde kırmızı ışık ihlali yaparak kavşağa girmesi neticesinde yeşil ışıkta yaya geçidinden geçen katılana çarpması nedeniyle kazanın meydana gelmesine tam kusuru ile sebep olduğu olayda, sanık hakkında bilinçli taksir koşullarının oluştuğu gözetilmeden sanık hakkında TCK"nın 22/3 maddesi uygulanmayarak eksik ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin ve mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 12/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.