MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı-karşı davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin davalıya ait işyerinde 15/09/2004 tarihinden itibaren satış danışmanı olarak en son 950,00 TL net aylık ücret ve her ay ücretine eklenmek üzere ortalama 200 TL prim ödenerek ve öğle yemekleri de işverence karşılanmak suretiyle çalıştığını, 16/04/2013 tarihinde haklı bir neden olmaksızın işten çıkartıldığını, haftanın 6 günü 10:30-21:00 saatleri arasında çalışan müvekkilinin resmi tatil günlerinde ve her dini bayram öncesi 7 gün boyunca 10:30-23:00 saatleri arasında çalıştığını, yıllık izinlerin tam kullandırılmadığını, kıdem tazminatı için 1000 TL, fazla mesai alacağı için 1000 TL, genel ve resmi tatil alacağı için 200 TL, yıllık izin alacağı için 150 TL, hafta tatili alacağı için 150 TL olmak üzere tüm alacaklarının davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının istifa ederek işten ayrıldığını, istifa dilekçesinde gerçek dışı hususları istifa sebebi olarak gösterdiğini, istifa eden davacının işten çıkarıldığı iddiasına itibar edilemeyeceğini, son net maaşının 950 TL değil, 706,96 TL olduğunu, bu tutarın üzerindeki ödemelerin fazla mesai, bayram ve genel tatil ücretleri gibi ödemeler olduğunu, tüm yıllık izinlerini kullandığını savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı-karşı davacı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı-karşı davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Bilirkişi raporunda yıllık izin hesaplanırken "davacının davalı işyerinde 8 yılı aşkın kıdemi bulunduğu 4857 sayılı İş Kanunu"nun 53. maddesi gereği ilk 5 yıl için 5x14= 70; sonra gelen 3 yıl için 3x20=80 olmak üzere 70+80 = 150 gün yıllık izin hakkı bulunmakta olup kullandığı anlaşılan 110 günün düşümüyle 150-110= 40 gün için yıllık izin alacağı" hesaplanmıştır. Bilirkişi davacının hakettiği izni hesaplarken 3x20 = 60 olmasına rağmen çarpımı yanlış yaparak 20 gün fazla izin alacağı hesaplaması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 20.12.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.