Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2017/3802 Esas 2017/3815 Karar Sayılı İlamı

13. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/3802
Karar No: 2017/3815
Karar Tarihi: 23.03.2017

Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2017/3802 Esas 2017/3815 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı Bankası AŞ, davalı ile arasındaki hakem heyeti kararına itiraz ederek iptalini istemiştir. Mahkeme tarafından davanın açılmamış sayılmasına karar verilmiş ve yargılamanın iadesi talebi reddedilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 1.890,00 YTL'nin altında kalmıştır ve HUMK'nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı olmadığı belirtilmiştir. Bu nedenle, yargılanan miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesi reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK'nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınırın 1.000.000.000 TL olduğu belirtilmiştir.
- 5236 sayılı yasanın 19. madde ile 1.1.2014 tarihinden itibaren sınır 1.890,00 YTL'ye yükseltilmiştir.
- Yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir.

13. Hukuk Dairesi 2017/3802 E. , 2017/3815 K.

"İçtihat Metni"

... Bankası AŞ vekili avukat ... ile ... aralarındaki dava hakkında ... Asliye Hukuk Mahkemesinden (Ticaret Mahkemesi sıfatıyla) verilen 12.7.2013 gün ve 2013/129-194 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, davalı hakkında verilen 103.95 TL.nin iadesine yönelik hakem heyeti kararının iptalini istemiş, mahkemece, davanın açılmamış sayılmasına karar verilmiş, yargılamanın iadesi talebi reddedilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 YTL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 1.890,00 YTL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, 23/03/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.