KARAR

Fuhuşa teşvik etmek, yaptırmak ve aracılık etmek suçundan sanık ...’ın mahkumiyetine dair Avanos Asliye Ceza Mahkemesince verilen 04/04/2014 gün ve 2014/25 esas, 2014/104 karar sayılı hükümlerin sanık tarafından temyizi üzerine Dairemizin 07/01/2019 gün ve 2016/16937 esas, 2019/54 karar sayılı ilamı ile bozulması yönündeki kararına karşı, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 14/03/2019 gün ve 2014/196514 sayılı yazısı ile itiraz etmesi üzerine dosya Daireye gönderilmiş olup;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itiraz yazısında özetle;
Sanık hakkında, ..., ... ve ... isimli kadınları Avanos İlçesinde erkeklerle pazarladığından bahisle TCK"nın 227/2. maddesi gereğince cezalandırılması talebiyle kamu davası açılmış, yerel mahkeme sanığa TCK"nın 227/2 maddesinin üç kez uygulanması ve TCK"nın 43/1 maddesinin uygulanması ihtimaline binaen ek savunma hakkı tanıyarak mağdur sayısı kadar TCK"nın 227/2, 43/1. maddeleri gereğince mahkumiyetine karar vermiştir.
Sanık kollukta müdafii huzurunda alınan beyanında atılı suçu ikrar etmiştir.
02/09/2013 tarihli tutanağa göre mağdurlardan ..."nın kullandığı telefonun kullanım dışı olmasından ve sanığın bildirdiği adresin sürekli olarak kapalı olmasından dolayı temin edilemediği, Gürcistan uyruklu olduğu söylenen diğer mağdurların da Avanos"tan ayrılmış olmaları ve gittikleri yerin tespit edilememesi nedeniyle bulunamadıkları, keza bu kadınları sanığa temin ettiği sanıkça ileri sürülen kişilere ait telefon numaralarından da bu kişilerden herhangi birine ulaşılamadığı anlaşılmaktadır.
Tanıklar ..., ... ve ..."ün aşamalardaki beyanlarından sanığın ..., ... ve ... isimlerini kullanan kadınları birden fazla kez ve değişik müşterilere fuhuş amacıyla temin ettiği anlaşılmaktadır.
Sanık, fuhuş amacıyla temin ettiği bu kişilerin açık kimliklerini vermemekle birlikte varlıklarını da inkar etmemektedir. Hatta bu kişileri fuhuş amacıyla temin ettiğini müdafii huzurunda ikrar dahi etmiştir. Keza tanıklar da sanığın temin ettiği üç kadınla müteaddit defalar para karşılığında cinsel ilişkiye girdiklerini her aşamada kabul etmişlerdir. Tam olarak açık kimlik bilgileri bilinmemekle birlikte ..., ... ve ... isimlerini kullanan üç kadının sanık tarafından fuhuş amacıyla temin edildikleri sabit olmakla bu kişilerin belirlenip beyanlarına başvurulmasının belki suç mağduru olmalarından kaynaklanan haklarını kullanmaları bakımından bir önemi olacaktır. Suçun soruşturulması ve kovuşturulmasının şikayete bağlı olmadığı düşünüldüğünde varlıkları hiç inkar edilmeyen, hatta kabul edilen suç mağdurlarının bulunup dinlenmesinin kamu davasının açılmasına ve yürütülmesine bir katkı sağlamayacağı, mevcut delil durumu ve sanığın ikrarına göre de atılı suçtan hüküm kurulmasının mümkün olduğu, sanığın üzerine atılı bulunan fuhuş suçunu işlediği bu nedenle hakkındaki mahkumiyet kararlarının onanması talep edilmiştir.
Gereği Görüşülüp, Düşünüldü:
TCK’nın 227. maddesinin 2. fıkrasının “bir kimseyi fuhuş"a teşvik eden, bunun yolunu kolaylaştıran ya da fuhuş için aracılık eden veya yer temin eden kişi, iki yıldan dört yıla kadar hapis ve üçbin güne kadar adli para cezası ile cezalandırılır. Fuhuş"a sürüklenen kişinin kazancından yararlanılarak kısmen veya tamamen geçimin sağlanması, fuhuş"a teşvik sayılır.” hükmünü ihtiva etmesi ve bu nedenle suçun belirlenmiş ya da belirlenebilir bir mağdura yönelik olarak işlenebilecek olması karşısında;
Somut olayda; adı geçen mağdurların gerçekte var olup olmadıkları ve açık kimlikleri tespit edilerek mağdur sıfatıyla bilgilerine başvurulmadan, eksik araştırma ve yetersiz gerekçeyle sanığın bu mağdurların fuhuş yapmasına aracılık ettiği kabul edilerek mahkumiyet kararı verilmesi ve Dairemizin 07/01/2019 tarih ve 2016/16937 esas, 2019/54 karar sayılı bozma ilamındaki gerekçeye göre, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazı yerinde görülmediğinden 6352 sayılı Yasanın 99/3 maddesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 308. maddesine eklenen 3. fıkra hükmüne göre dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kuruluna GÖNDERİLMESİNE, 29/04/2019 tarihinde oy çokluğuyla karar verildi.

KARŞI OY

Olay: Avanos Cumhuriyet Başsavcılığı 14/11/2013 gün 2013/267 sayılı iddianame ile 21/08/2013 tarihinde fuhuşa aracılık etmek suçunu işleyen ..."ın cezalandırılması için kamu davası açmış, Avanos Asliye Ceza Mahkemesi yaptığı yargılama sonrası sanığın TCK 227/2, 43/1, 62/1, 52/2 maddeleri gereğince cezalandırılması kararı vermiş, karar süresi içerisinde sanık tarafından temyiz edilmiş ve Yargıtay 18. Ceza Dairesi 07/01/2019 gün ve 2019/54 sayılı kararı ile hükümlerin bozulmasına oy çokluğuyla karar vermiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı 14/03/2019 gün 14-2014/196514 sayılı kararı ile Yargıtay"ın bozma kararına itiraz etmiştir, Yargıtay 18. Ceza Dairesi 29/04/2019 gün ve 2019/7940 sayılı kararı ile dosyanın Ceza Genel Kuruluna gönderilmesine oy çokluğuyla karar vermiştir.
Yüksek Dairenin itiraz kabul yerine dosyanın Ceza Genel Kuruluna gönderilmesine karar vermesi düşüncesine katılmıyorum.
Nedenler: Yargıtay 18. Ceza Dairesinin 07/01/2019 gün ve 2019/54 sayılı hükümlerin bozulmasına ilişkin karara karşı yazdığımız muhalefet gerekçemiz ve Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 4-14/003/2019 gün ve 14-2014/196514 sayılı itiraz dilekçesinde belirttiği nedenlerin yerinde olduğu düşüncesindeyim.
Sonuç: Yüksek Dairenin itiraz kabul yerine dosyanın Ceza Genel Kuruluna gönderilmesine karar vermesi düşüncesine katılmıyorum.