Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/7473 Esas 2020/5454 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
15. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/7473
Karar No: 2020/5454
Karar Tarihi: 11.06.2020

Güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2018/7473 Esas 2020/5454 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığa güveni kötüye kullanma suçundan mahkumiyet hükmedilmiştir. Sanık, ticari taksiye yolcu olarak binen kişinin taksi ücretini ödeyememesi üzerine, kişinin cep telefonunu taksi ücreti ödendiğinde geri vereceğini söyleyerek aldığı telefonu başkasına satarak yarar sağlamıştır. Yargılama sonucunda sanığın suçu işlediği sabit görülmüştür. Ancak, bozma sonrası yapılan yargılama giderleri sanığa yükletilemez. Bu nedenle, hüküm fıkrasında yer alan yargılama giderine ilişkin kısmın çıkarılması ve Hazine'ye yüklenmesi kararlaştırılmıştır.
Kanun Maddeleri:
- Türk Ceza Kanunu'nun 155/1 maddesi (Güveni kötüye kullanma suçu)
- Türk Ceza Kanunu'nun 62/1 maddesi (Ticari faaliyetlerde işlenen suçlar)
- Türk Ceza Kanunu'nun 52/2 maddesi (Ceza miktarının tayini)
- Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi (Sorumluluk koşulları)
- Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. madde fıkrası (Uzlaşma kapsamı)
- Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 254. madde fıkrası (Uzlaşma bürosu)
15. Ceza Dairesi         2018/7473 E.  ,  2020/5454 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
    SUÇ : Güveni kötüye kullanma
    HÜKÜM : TCK’nın 155/1, 62/1, 52/2 ve 53. maddeleri uyarınca mahkumiyet

    Güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    Sanığa atılı güveni kötüye kullanma suçunun 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK."nın 253. ve 254. madde fıkraları gereğince uzlaşma kapsamında olması nedeniyle, dairemizin bozma ilamı üzerine dosyanın uzlaşma bürosuna tevdii edildiği ancak; uzlaşmanın sağlanamadığı belirlenerek yapılan incelemede;
    Sanığın, kullandığı ticari taksiye yolcu olarak binen katılan tarafından taksi ücretinin ödenememesi üzerine katılana ait cep telefonunu taksi ücreti ödendiğinde geri vermek üzere kendisinden teslim aldığı, akabinde katılanın borcunu ödemek için sanığın yanına gitmesine rağmen, sanığın söz konusu cep telefonunu katılana iade etmeyip başkasına satarak yarar sağladığı, bu suretle güveni kötüye kullanma suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda; sanık savunmaları, katılan ve tanık beyanları, iletişim kayıtları, suça konu telefona ilişkin fatura sureti, suça konu cep telefonunun satışına ilişkin verilen temyiz dışı sanık ...’a ait nüfus cüzdanı sureti, uzlaştırma raporu ve tüm dosya kapsamına göre; atılı suçun sanık tarafından işlendiği sabit olmakla, bu gerekçelere dayanan mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
    Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
    Önceki hükmün sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine dairemizin bozma ilamının sanık lehine olması karşısında, bozma sonrası yapılan yargılama giderlerinin sanığa yükletilemeyeceğinin gözetilmemesi,
    Yasaya aykırı olduğundan, hükmün CMUK’nun 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılanmayı gerektirmediğinden, aynı yasanın 322. maddesi uyarınca, hüküm fıkrasında yer alan yargılama giderine ilişkin kısmın tamamen çıkarılıp, yerine “Bozma ilamı sanık lehine olduğundan, bozma sonrası yapılan yargılama giderinin Hazine üzerinde bırakılmasına, ancak bozma öncesine ilişkin olarak sanığın işlediği suç nedeniyle yapılan 4 adet davetiye gideri olan toplam 36 TL tutarındaki yargılama giderinin sanıktan tahsili ile Hazineye irat kaydına," ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.









    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.