Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2011/8983 Esas 2012/10537 Karar Sayılı İlamı

Davacı, iş sözleşmesinin işverence İş Kanunu hükümlerine aykırı olarak sona erdirildiğini,  feshin son çare olması ilkesine uyulmadığı, işverence yapılan iş sözleşmesinin feshinin hükümsüzlüğünün tespiti ile davacının işe iadesine, karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı taraf  ise yeniden yapılanma çerçevesinde kapatılan birimlerde iş gücü fazlalığı olması sebebiyle  iş sözleşmesinin  feshinin geçerli olduğunu davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, işçinin yeniden çalıştırılması hususunda davalı işverenin çaba sarf ettiğine dair hiçbir belgenin olmaması nedeniyle  fesih sebebinin davalı işveren tarafından kanıtlanamadığı gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacının iş sözleşmesinin işverence, işletmesel nedenle oluşan işgücü fazlalığı nedeniyle feshedildiği anlaşılmaktadır. Mahkemece fesih sebeplerinin ispat edilemediği gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiş ise de yapılan araştırma ve inceleme hükme yeterli değildir.
İş yeri gerekleri ve ekonomik sebebe dayalı geçerli sebeple fesihlerde öncelikle fesih için sebep gösterilen iş yeri gereklerinin ve ekonomik nedenlerden olumsuz etkilenme bulunup bulunmadığının ve feshin de bunun sonucu olup olmadığının başka bir anlatım ile işyeri  gereklerinin  ve  ekonomik  nedenlerle  fesih  işlemi  arasında  neden-sonuç  ilişkisinin bulunup bulunmadığının tespit edilmesi gerekir. Davalı iş yerinde muhasebeci, işletme uzmanı ve iş hukuku uzmanı olmak üzere üç kişiden oluşacak bilirkişi kurulu eşliğinde  keşif yapılmadan, iş yerinin mali bilançosu ve defterleri bilirkişi aracılığıyla incelenmeden eksik incelemeyle karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 21.05.2012 gününde oy birliğiyle karar verildi.