• TEFECİLİK SUÇUNUN ZİNCİRLEME ŞEKİLDE İŞLENMESİ
• BİRDEN FAZLA KİŞİYE ÖDÜNÇ PARA VERİLMESİ
• ZİNCİRLEME SUÇ HÜKÜMLERİNİN UYGULANABİLECEĞİ

• ÖDÜNÇ PARA VERME İŞLERİ KANUNU (MÜLGA) (2279) Madde 17
• TÜRK CEZA KANUNU (TCK) (5237) Madde 241
• TÜRK CEZA KANUNU (TCK) (5237) Madde 43
• TÜRK CEZA KANUNUNDA DEĞİŞİKLİK YAPILMASINA DAİR KANUN (5377) Madde 6
• CEZA MUHAKEMELERİ USULÜ KANUNU (MÜLGA) (1412) Madde 321

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Tefecilik suçunun, 765 sayılı TCK"nın yürürlükte olduğu dönemde, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/07/1995 tarih ve 1995/207-236 sayılı Kararında da belirtildiği üzere birden fazla kişiye sürekli ve sistemli bir şekilde faiz karşılığı ödünç para vermek suretiyle çıkar sağlanması, başka bir anlatımla ödünç para verme işinin meslek haline dönüştürülmesi durumunda oluştuğu, suçun yaptırımının ise 2279 sayılı Yasanın 17. maddesinde düzenlendiği; 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nın 241. maddesinde ise atılı suçun; "Kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para veren kişi,..." biçiminde tanımlandığı, bu düzenlemeye göre suçun oluşması için sanığın yalnızca bir kişiye ödünç para vermesi yeterli olup, bu işi meslek haline dönüştürüp dönüştürmemesinin öneminin bulunmadığı, tefecilik suçunun ekonomi, sanayi ve ticarete ilişkin suçlar bölümü içerisinde yer aldığı, bu bölümün de topluma karşı suçlar kısmı içinde bulunduğu, 5237 sayılı Yasanın 43/1. maddesi, suçun mağdurunun aynı kişi olmasını suçun zorunlu unsuru haline getirmiş iken, 08/07/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5377 sayılı Kanunun 6. maddesi ile anılan madde ve fıkraya eklenen "Mağduru belli bir kişi olmayan suçlarda da bu fıkra hükmü uygulanır." hükmü ile zincirleme suçun kapsamının genişletildiği ve mağduru aynı kişi olsun ya da olmasın maddenin son fıkrasındaki istisnalar dışındaki tüm suçlarda zincirleme suç hükümlerinin uygulanmasının mümkün hale getirildiği, bu nedenle suçun temadi ettiğinden ve birden fazla kişiye ödünç para verilmesinin tek suç oluşturduğundan bahsedilemeyeceği, ancak suçun zincirleme olarak işlenmesinin olanaklı olduğu gözetildiğinde;
Dosya kapsamındaki bilgi ve belgelerden iş bu kamu davasının suç tarihleri ve mağdurları yönünden İstanbul 28. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2008/502 Esas sayılı dosyası ile aynı olup olmadığı tespit edilemediğinden, aynı teselsül ilişkisi içinde bir kısım mağdurlara karşı gerçekleştirilen tefecilik eylemi nedeniyle açılmış bir kamu davasının veya verilmiş veya kesinleşmiş bir hükmün bulunmasının diğer mağdurlara yönelik eylemlerin dava konusu yapılmasına engel olmayacağı, yargılama sonunda sabit görülen suçların cezalandırılabilirliğinin bu husustan bağımsız olarak ele alınması gerektiği nazara alınarak, söz konusu dosya getirtilerek incelenmesinden, derdest ise bağlantı nedeni ile birleştirilmesinden, bunun mümkün olmaması durumunda ise onaylı örneğinin temininden sonra sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerektiği halde sanığın atılı suçu işlediği tarihi de kapsayacak şekilde aynı suçtan İstanbul 28. Asliye Ceza Mahkemesinde de yargılandığı ve bu davanın mükerrer açıldığı şeklindeki yanılgılı gerekçe ve eksik inceleme sonucu kamu davasının reddine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 09/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.