Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/11411 Esas 2019/20203 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/11411
Karar No: 2019/20203
Karar Tarihi: 07.11.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/11411 Esas 2019/20203 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen mahkumiyet hükmü, temyiz edildi. Temyiz incelemesi sonucunda, diğer temyiz sebeplerinin reddine karar verildi ancak;
1) Açıklanması geri bırakılan hükmün, denetim süresi içerisinde kasten yeni bir suç işlenmesi halinde mahkemece öncelikle esas üzerinden duruşma açılması, sanığa duruşmaya gelmemesi halinde yokluğunda karar verilebileceği ihtarını içeren duruşma gün ve saatini bildirir davetiye tebliğ edilerek duruşmadan haberdar olması sağlanarak kendisine savunma imkanı tanınması gerektiği gözetilmeden karar verilmesi suretiyle sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
2) Hüküm kesinleştiğinde infaza verilecek yeni bir hüküm olduğu ve bu nedenle hüküm kurulurken iddia, savunma, tanık anlatımları ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmelerin açık bir şekilde gerekçeye yansıtılması gerektiği ve bu ilkelere uyulmadan hüküm kurulduğu,
3) 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği tespit edilerek, hükümler bozuldu.
Kanun Maddeleri:
- 5271 sayılı CMK'nın 231/5. ve 231

3. Ceza Dairesi 2019/11411 E. , 2019/20203 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) 5271 sayılı CMK"nin 231/5. maddesi uyarınca açıklanması geri bırakılan hükmün, 5271 sayılı CMK"nin 231/11. maddesi gereğince denetim süresi içerisinde kasten yeni bir suç işlenmesi halinde açıklanabilmesi için, mahkemece öncelikle esas üzerinden duruşma açılması, sanığa duruşmaya gelmemesi halinde yokluğunda karar verilebileceği ihtarını içeren duruşma gün ve saatini bildirir davetiye tebliğ edilerek duruşmadan haberdar olması sağlanarak kendisini savunma imkanı tanınması gerektiği gözetilmeden; tensiple dosya üzerinden yazılı şekilde karar verilmesi suretiyle sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
2) Yargıtay incelemesine tabi olacak ve kesinleşmesi halinde infaza verilecek hükmün, açıklanmasına karar verilecek yeni hüküm olduğu, bu nedenle kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre ulaşılan sonuçların, iddia, savunma, tanık anlatımları ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile sanığın eyleminin ve yüklenen suçun unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, hangi gerekçeyle hangi delillere üstünlük tanındığının açık olarak gerekçeye yansıtılması ve bu şekilde cezanın şahsileştirilmesi gerekirken, açıklanan ilkelere uyulmadan ve yeterli gerekçe gösterilmeden yazılı şekilde hüküm kurulmak suretiyle Anayasa"nın 141. ve 5271 sayılı CMK"nin 34. ve 223., 230. maddelerine aykırı davranılması,
3) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 07.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.