20. Hukuk Dairesi Esas No: 2017/3986 Karar No: 2018/1341
Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2017/3986 Esas 2018/1341 Karar Sayılı İlamı
20. Hukuk Dairesi 2017/3986 E. , 2018/1341 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi DAVALILAR : ... ve Ark.
Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı vekili dava dilekçesinde; davalıların müvekkili site yönetimine ödemesi gereken mantolama bedelini ödemediklerini, bu nedenle başlatılan icra takiplerine de itiraz ederek takibi durdurduklarını belirterek davalıların itirazın iptali ile takiplerin devamına, % 20 icra inkar tazminatının davalılardan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir. Mahkemece, davaya Kat Mülkiyeti Kanunu hükümlerinin uygulanması gerektiği, bu tip davalara bakma görevinin de sulh hukuk mahkemesinde olduğu gerekçesiyle dava dilekçesinin görevden reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Dava itirazın iptali istemine ilişkindir. Dava konusu site birden fazla parsel üzerinde kurulu olup, Kat Mülkiyeti Kanununda değişiklik yapılmasına ilişkin 5711 sayılı Kanunun 22. maddesi ile Kat Mülkiyeti Kanununa eklenen 66. ve devamı maddelerinde düzenlenen toplu yapılara ilişkin özel hükümler uyarınca sitede henüz toplu yapı yönetimine geçilmediği anlaşılmaktadır. Bu nedenle uyuşmazlığın çözümünde Kat Mülkiyeti Kanunu hükümlerinin değil, genel hükümlerin uygulanması gerekmektedir. Buna göre görev hususu da genel hükümler uyarınca belirlenmelidir. Hukuki uyuşmazlıklarda asliye hukuk mahkemelerinin görevi asıl, sulh hukuk mahkemesinin görevi ise istisnadır. Özel bir kanun hükmü ile açıkça sulh hukuk mahkemesinde bakılacağı bildirilmeyen bütün dava ve işler asliye hukuk mahkemesinde görülür. Bu nedenle mahkemece işin esasına girilerek bir karar verilmesi gerekirken dava dilekçesinin görev yönünden reddine karar verilmesi doğru görülmemiştir. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 22/02/2018 günü oy birliği ile karar verildi.