Görevi yaptırmamak için direnme - hakaret - kamu malına zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/22537 Esas 2021/303 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/22537
Karar No: 2021/303
Karar Tarihi: 19.01.2021

Görevi yaptırmamak için direnme - hakaret - kamu malına zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/22537 Esas 2021/303 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın görevi yaptırmamak için direnme, hakaret ve kamu malına zarar verme suçlarından mahkumiyetine karar vermiştir. Mahkeme, TCK'nın 53/1. maddesi gereği hakları kullanmaktan yoksun bırakılmanın, kasten işlenmiş bir suçtan dolayı verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olduğunu belirtmiş ve Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli kararını da dikkate alarak, bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiğini ifade etmiştir. Mahkeme ayrıca, sanığın bir olayı birden fazla kişiye karşı işlediği sabit olduğu halde TCK'nın 43. maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz edilmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır. Sonuç olarak, mahkeme, yapılan duruşmaya, toplanan delillere ve hâkimin kanaat ve takdirine uygun olarak, temyiz itirazlarının reddedilmesiyle hükümlerin istem gibi onanmasına karar vermiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53/1. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 265. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 43. maddesi (uygulanmama durumu)

2. Ceza Dairesi 2020/22537 E. , 2021/303 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Görevi yaptırmamak için direnme, hakaret, kamu malına zarar verme
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesine göre, anılan madde ve fıkrada belirtilen hakları kullanmaktan yoksun bırakılmanın, kasten işlenmiş bir suçtan dolayı verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olması karşısında, 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür. TCK"nın 265. maddesinde düzenlenen eylemi sanığın birden fazla kişiye karşı işlediği sabit olduğu halde TCK"nın 43. maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle eleştiri dışında, hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 19.01.2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.