MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın alkollü halde kullandığı araçla kolluk görevlileri tarafından durdurulmak istendiği, ikazlara uymadan kaçmaya devam ettiği ve bu esnada mağdura ait park halinde bulunan araca çarpması şeklinde gerçekleşen olayda; sanığın yalnızca alkollü halde araç kullanmasının trafik güvenliğini tehlikeye sokmak suçu kapsamında değerlendirilmesi gerektiği, mağdura ait araca zarar verme kastı ile hareket ettiğine dair delil bulunmadığı gibi, araca çarpacağını da öngörememesi karşısında sanığın eyleminin taksir düzeyinde kaldığı ve mala zarar verme suçunun taksirle işlenmesinin mümkün olmadığı gözetilmeden, yasal unsurları oluşmayan atılı suçtan sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine hükmolunması,
Kabule göre de;
1-Hükümden sonra 24.10.2019 tarihinde 30928 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 26. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin üçüncü fıkrasına ""birlikte"" ibaresinden sonra gelmek üzere ""aynı mağdura karşı"" ibaresinin eklenmesi ve sanığa isnat edilen 5237 sayılı TCK.nın 151/1. maddesi kapsamındaki mala zarar verme suçunun uzlaştırma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Adli para cezası ile hapis cezasının seçimlik olarak düzenlendiği TCK.nın 151/1 maddesine göre, hüküm kurulurken temel cezanın tercihen hapis cezası olarak seçilmesinden sonra, 5237 sayılı TCK.nın 50/2 maddesi uyarınca hapis cezasının adli para cezasına çevrilemeyeceğinin gözetilmemesi ,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 14.11.2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.