12. Ceza Dairesi 2016/6542 E. , 2019/1721 K.
"İçtihat Metni"Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK‘nın 62, 50/4, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet
Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve mahalli cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK’nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK’nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, sanığın asli kusurlu olarak bir kişinin ölümüne neden olduğunun mahkemece de kabul edildiği somut olayda, sanığın taksirinin yoğunluğu ve meydana gelen zararın ağırlığı gözetilerek, temel cezanın belirlenmesinde alt sınırdan uzaklaşılması yerinde görülmüş ise de teşditin derecesinde yanılgıya düşülerek asgari hadden yeterince uzaklaşılmadan ceza tayin edilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanması gerektiğine, verilen adli para cezasını ödeyecek durumda olmadığına, mahalli Cumhuriyet savcısının, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kanun maddelerinin uygulanmama gerekçesinin yerinde olmadığına ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanık hakkında taksirle öldürme suçundan kurulan mahkumiyet hükmünde hükmün dayanağını oluşturan TCK’nın 85/1 maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK’nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
2-Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine ve adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün B ile adlandırılan yine birinci bendindeki ”TCK’nın 61. maddesi uyarınca” ibaresinden sonra gelmek üzere “TCK’nın 85/1. maddesi gereğince” ibaresinin ve hükmün B ile adlandırılan dördüncü bendindeki “TCK"nın 50/4 ve 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine,” ibaresinden sonra gelmek üzere, “ve TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 760 gün olarak belirlenmesine,” ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 11.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
