Yargıtay - Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/6073 Esas 2019/11576 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6073
Karar No: 2019/11576
Karar Tarihi: 26.06.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/6073 Esas 2019/11576 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın yokluğunda verilen mahkumiyet hükmü, sanığa yapılan tebliğ işleminin geçersiz olduğu gerekçesiyle kabul edilemez. Ayrıca, sanık yönünden temyiz süresi, sürenin başlangıcı ve temyizin nasıl ve hangi merciye yapılacağı konularında uygun bir yasa yolu bildirimi bulunmadığından sanığın temyiz istemi kabul edilir. Suçun cezası, 765 sayılı TCK'nın 491/2, 62, 522 maddeleri ile belirlenen tür ve üst sınırlarına göre ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanarak belirlenmelidir. Davanın zamanaşımı nedeniyle düşürülmesi gerekirken mahkumiyet hükmü kurulduğu için karar bozuldu ve kamuda açılan davaların zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine karar verildi. Kanun maddeleri: 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 35. maddesi, 765 sayılı TCK'nın 491/2, 62, 522 (pek hafif) maddeleri, 102/4, 104/2. maddeleri, 5237 sayılı TCK'nın 141/1, 143, 35, 66/1-e, 67/4. maddeleri, 7/2 maddesi, 5252 sayılı Kanun'un 9/3. maddesi, 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2019/6073 E. , 2019/11576 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın yokluğunda verilen mahkumiyet hükmünün sanığa, 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 35. maddesine göre 03/02/2009 tarihinde yapılan tebliğ işleminin, UYAP"tan yapılan incelemede sanığın tebligat tarihinde cezaevinde olduğunun anlaşılması nedeniyle geçersiz olduğu, sanığa daha sonradan gerekçeli hükmün cezaevinde 25/04/2014 tarihinde yapılan tebliğ işleminin ise “kararın okunup anlatılmak” suretiyle tebliğ edilmemesi nedeniyle geçersiz olduğu gibi sanığın yokluğunda verilen kararda, yasa yoluna başvuru konusunda sanık yönünden temyiz süresi, sürenin başlangıcı, temyizin ne şekilde ve hangi merciiye yapılacağının belirtilmemesi nedeniyle, usul ve yasaya uygun bir yasa yolu bildiriminin bulunmadığının anlaşılması karşısında, sanığın temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığın eylemine uyan 765 sayılı TCK’nın 491/2, 62, 522 (pek hafif) maddelerinde belirtilen suç için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Kanun"un 102/4, 104/2. maddeleri ile 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nın aynı suça uyan 141/1, 143, 35, 66/1-e, 67/4. maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, anılan Kanun"un 7/2, 5252 sayılı Kanun"un 9/3. maddeleri ışığında, dava zamanaşımı bakımından 765 sayılı TCK hükümlerinin sanık yararına olması ve aynı Kanun"un 102/4. maddesinde belirtilen 5 yıllık asli dava zamanaşımının, bozmadan önce ilk mahkumiyet hükmünün verildiği 20/02/2003 tarihinden itibaren 31/10/2008 tarihli karar tarihine kadar geçtiği gözetilerek; davanın zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 26/06/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.