MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, davalı aleyhine yapılan ilamsız takiplerde ödeme emrine itiraz edilmesi üzerine takibin durduğunu, davalının itirazının haksız olduğunu, davalının kooperatif aidatını ödemeyerek hakkında icra takibi yapılmasına neden olduğunu ileri sürerek, itirazın iptali ile takibin devamına, davalı aleyhine %40"tan aşağı olmamak üzere tazminata, dava masrafları ve vekalet ücretini davalıya yükletilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davalının davaya konu kooparatifin üyesi olduğu, kooparatife borcu olduğu gerekçesiyle davalı aleyhine talebe konu icra takibinin yapıldığı, davalının davacıya aidat borcu olduğu alınan raporla sabit olduğu gerekçesiyle davanın 2.000 TL asıl alacak yönünden kabulüne, 101,92 TL faiz yönünden kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı temyiz etmiştir.
5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun (HUMK) 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 Sayılı Kanun"un 19. maddesiyle HUMK’a eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2016 yılı için 2.080,00 TL’dir.
HUMK"nın, 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 Sayılı Kanun ile değişik 427/4. madde hükmüne göre alacağın tamamının dava edilmiş olması halinde, asıl istemin kabul edilmeyen bölümü, anılan kesinlik sınırını geçmeyen davacı tarafın, temyiz hakkı bulunmamakta ise de, davalı tarafça,kesinlik sınırı üzerinde kalan miktara yönelik temyiz yoluna başvurulması halinde, davacı tarafın, katılma yolu ile temyiz hakkı saklıdır. Somut olayda, dava dilekçesinde 2.106,67 TL tutarlı icra takibinin iptali istenilmiş olup, mahkemece 2.000 TL" asıl alacak 101,92 TL işlemiş faiz yönünden davanın kanulüne karar, davacı tarafından temyiz edilmiştir. Mahkemece hükmedilen miktar, miktar itibariyle temyiz sınırı altında kaldığı cihetle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 günlü ve 1989/3 Esas, 1990/4 Karar sayılı İçtihatı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verileceğinden davacı vekilinin temyiz istemlerinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalının temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 29.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.