Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/11363 Esas 2019/20171 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/11363
Karar No: 2019/20171
Karar Tarihi: 07.11.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/11363 Esas 2019/20171 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, 3. Ceza Dairesi tarafından verilen bir kararın temyiz edildiğini açıkladı. Kararda, sanık hakkında kasten yaralama suçundan mahkumiyet hükmünün verildiği belirtildi. Mahkeme, mağdurun ilk haksız hareketinin yaşamı tehlikeye sokacak nitelikte yaralama eylemi olduğunu kabul etti ve sanık hakkında (1/4) oranında indirim uygulandığını belirtti. Ancak mahkeme, (1/2) oranında haksız tahrik indirimi uygulanması gerektiğini ve (1/4) indirim oranının maddi bir hata olduğunu ifade etti. Anayasa Mahkemesi tarafından 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinde bazı ibarelerin iptal edilmesine rağmen, bu hususun infaz aşamasında dikkate alınabileceği için bozma nedeni yapılmadı. Mahkeme, sanık hakkında verilen mahkumiyet hükmünü isteme aykırı olarak onadı. Ancak, hüküm başlığındaki suç tarihinin yanlış yazıldığı ve sanığın ek savunma hakkının tanınmadığı için kararı bozdu. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi kararı nedeniyle sanığın hak yoksunluğu yönünden hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiğinin altını çizdi. Kanun maddeleri: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 29. ve 53. maddeleri, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 226. maddesi, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi.

3. Ceza Dairesi 2019/11363 E. , 2019/20171 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyetlerine dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz nedenlerinin incelenmesinde;
Mağdur ..."dan gelen ilk haksız hareketin yaşamı tehlikeye sokacak nitelikte yaralama eylemi olduğunun mahkemece kabulü karşısında, 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesi uyarınca sanık ... hakkında (1/4) oranında indirim uygulandığı belirtilmiş ise de, (1/2) oranında haksız tahrik indiriminin uygulandığı, uygulanan haksız tahrik indirim oranın dosya kapsamına uygun olduğu, hükümde gösterilen (1/4) indirim oranının maddi hata olarak değerlendirilmesi gerektiğinden, tebliğnamenin (1) ve (2) numaralı görüşlerine iştirak edilmemiştir.
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık ve o yer Cumhuriyet savcısının yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA,
2) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz nedenlerinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a) Gerekçeli karar başlığında suç tarihi olan 26.02.2015 yerine 06.01.2015 yazılması,
b) Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 tarih ve 2015/1167 Esas- 2017/247 Karar sayılı kararında belirtildiği üzere, sanık ..."a ek savunma hakkı tanınmadan iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK’nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine muhalefet edilmesi,
c) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas- 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle, hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 07.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.