Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/13554 Esas 2019/20144 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1) Sanık hakkında hüküm kurulurken, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Hadjianastassiou/Yunanistan, 16.12.1992; Van de Hurk/Hollanda, 19.04.1994; Hiro Balani/İspanya 09.12.1994; Ruiz Torija/İspanya, 09.12.1994) kararlarında, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 141/3. maddesinde, 5271 sayılı CMK"nin 34, 230 ve 289. maddeleri ile Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05/05/2015 tarih ve 2014/145 Esas sayılı kararında belirtildiği üzere, mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine olanak sağlayacak şekilde açık olması ve Yargıtayın bu işlevini yerine getirebilmesi için, sonuca etkili tüm argümanların, kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmelerin açık olarak gerekçeye yansıtılması gerekirken bu ilkelere uyulmadan gerekçeden yoksun olarak yazılı şekilde hüküm kurulması,
2) Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 116/4 ve 119/1-c maddeleri gereği “Birden Fazla Kişi Tarafından Birlikte Konut Dokunulmazlığının İhlali”, TCK’nin 106/2-c maddesi gereği “Birden Fazla Kişi Tarafından Birlikte Tehdit” ve TCK’nin 86/2. maddesi gereğince “Kasten Yaralama” suçlarından kamu davası açıldığı, yapılan yargılama neticesinde sanığın TCK"nin “116/4 ve 119/1-c” ve TCK’nin “106-2-c” maddesi kapsamında kalan suçlardan beraatine karar verildiği anlaşılmakla, sanık hakkında mahkumiyet kararı verilen TCK’nin 86/2. maddesi kapsamında kalan “Kasten Yaralama” suçunun 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesine göre uzlaşmaya tabi hale geldiği anlaşılmakla; sanık ile katılanlar arasında 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253 ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma işlemi yapılması için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi, uzlaştırma girişiminin başarısızlıkla sonuçanması halinde yargılamaya devamla hüküm kurulması zorunluluğunun gözetilmemesi,
Kabule göre de;
3) Sanığın temyizi üzerine Yüksek Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 29.06.2016 tarihli ilamı ile bozulan Beykoz 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 25.02.2011 tarihli, 2010/390 Esas ve 2011/42 Karar sayılı ilamı ile sanığın katılanlara karşı gerçekleştirdiği eylemler nedeniyle neticeten 2 kez “2.400,00 TL adli para cezası” ile cezalandırılmasına ve bu miktarların “12 eşit taksitte tahsiline” karar verildiği; söz konusu kararların yalnız sanık tarafından temyiz edilmesi ve karşı temyizin bulunmaması nedeniyle 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi uyarınca bozma ilamından sonra kurulan hükümde, sanığın ceza miktarı itibariyle kazanılmış hakkının dikkate alınması suretiyle cezalandırılması cihedine gidilmesi gerekirken, kazanılmış hakkın ihlali neticesinde fazla ceza tayini,
4) Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 07.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.