Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/12721 Esas 2020/2750 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12721
Karar No: 2020/2750
Karar Tarihi: 25.02.2020

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - mala zarar verme - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/12721 Esas 2020/2750 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, mala zarar verme suçundan 2.000 TL adli para cezası alırken, hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından da mahkum edildi. Ancak, mala zarar verme suçundan verilen cezanın, cezanın türü ve miktarı nedeniyle temyize konu olmadığı belirtildi. Bu nedenle, avukatın temyiz talebi reddedildi. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik bir iptal kararı vermesine rağmen, bu durum hüküm verme aşamasında gözetilmedi. Detaylı olarak, 6217 sayılı kanunun 26. maddesi ve 5320 sayılı kanun'a eklenen ek 2. madde, 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi kararda yer alan kanun maddeleridir.

17. Ceza Dairesi 2019/12721 E. , 2020/2750 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
I)Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanun"a eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000,00 TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanığa mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 2.000,00 TL adli para cezalarına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibarıyla temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi gereğince sanık ... müdafiinin temyiz talebinin tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II)Sanık hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Anayasa Mahkemesinin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı kararı ile TCK"nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararlarının da kapsam ve içerik itibarıyla infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre, sanık ... müdafiinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 25/02/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.