Sanıklar ..., ..., ... ile ... haklarında çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan yapılan yargılama sonucunda atılı suçtan mahkumiyetlerine dair İzmir 3. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 09.11.2009 gün ve 2009/272 Esas, 2009/423 Karar sayılı hükümlerin sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmesinin ardından Dairemizin 12.09.2013 gün ve 2011/22409 Esas, 2013/9002 Karar sayılı ilamı ile hükümlerin bozulması yönündeki kararıyla ilgili ilk derece mahkemesince direnilerek kurulan 04.03.2014 gün ve 2013/407 Esas, 2014/138 Karar sayılı ilamın sanıklar müdafileri ile sanık ... tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 22.11.2018 gün ve 2016/13100 Esas, 2018/6953 sayılı Kararı ile direnme sebepleri yerinde görülmediğinden reddiyle, anılan hususta hüküm kurulması için dosyanın gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 16.04.2019 gün ve 2018/14-581 Esas, 2019/342 Karar sayılı ilamıyla mahkemece verilen 04.03.2014 tarihli gerekçeli hükmün 6284 sayılı Kanun uyarınca kamu davasına katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına tebliğ edilerek Bakanlık vekili tarafından temyiz edilmemesi halinde Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi, temyiz edilmesi halinde ise bu konuda ek tebliğname düzenlettirilip katılma kararı verildikten sonra Dairece değerlendirme yapılması için doğrudan mahkemesine gönderilen dosyada gerekçeli kararın tebliğ edildiği Bakanlık vekili tarafından hükümlerin temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen ek tebliğnameyle birlikte Dairemize tevdi edilen dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihatları birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca Reddiyle, direnme kararıyla ilgili gerekli değerlendirmenin yapılarak karar verilmek üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulunca incelenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 24.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.