Yargıtay 5. Hukuk Dairesi 2021/9379 Esas 2022/2411 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi


Taraflar arasındaki 4650 sayılı Kanunla değişik 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu'nun 10. maddesine dayanan kamulaştırma bedelinin tespiti ve kamulaştırılan taşınmazın davacı idare adına tescili davasından dolayı yapılan yargılama sonunda: Davanın kabulüne ilişkin verilen ilk derece mahkemesinin kararına karşı, taraf vekillerinin istinaf başvurusu üzerine Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi'nce istinaf isteminin kabulü ile HMK'nın 353/1-b-2 maddesi uyarınca ilk derece mahkemesi kararı hakkında yeniden karar verilmesine dair yukarıda gün ve sayıları yazılı kararının Yargıtay'ca incelenmesi taraf vekillerince verilen dilekçeler ile istenilmiş olmakla dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:

- K A R A R -


Dava, 4650 sayılı Kanunla değişik 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu'nun 10. maddesine dayanan kamulaştırma bedelinin tespiti ve kamulaştırılan taşınmazın davacı idare adına tescili istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince davanın kabulüne ilişkin olarak verilen karara karşı, taraf vekilleri tarafından yapılan istinaf başvurusunun Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 4. Hukuk Dairesi'nce kabulü ile 6100 sayılı HMK'nın 353/1-b-2.maddesi uyarınca yeniden esas hakkında karar verilmiş olup; hüküm, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Dosyada bulunan kanıt ve belgelere, kararın dayandığı gerekçelere göre; arsa niteliğindeki Van İli, Edremit İlçesi, Eskicami Mahallesi, 156 ada, 300 parsel sayılı taşınmaza 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu'nun 11/1-g maddesi uyarınca emsal karşılaştırması yapılarak değer biçilmesine ve tespit edilen bedelin davalı tarafa ödenmesine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Bu nedenle davacı idare vekilinin tüm, davalı vekilinin ise aşağıdaki bentler kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir. Şöyle ki;
1-Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere göre; dava konusu taşınmaza ilişkin acele el koyma dosyasında alınan raporda 40 adet 15 yaş, 15 adet 8 yaş kayısı ağacı, 12 adet 15 yaş ceviz ağacı, 5 adet 15 yaş erik ağacı, 12 adet 15 yaş elma ağacı, 25 adet 15 yaş söğüt ağacı tespiti ile bedeline hükmedildiği, davalı vekilinin 25.02.2015 tarihli dilekçesi ekindeki bilgi toplama föyü başlığı ile dava konusu taşınmaza ait davacı idarece düzenlenen zarar-ziyan tutanağında taşınmazda 15 yaş 26 adet kayısı, 10 yaş 22 adet iğde, 10 yaş 4 adet söğüt, 4 yaş 5 adet vişne, 7 yaş 3 adet armut, 8 yaş 7 adet armut, 9 yaş 6 adet ceviz, 10 yaş 2 adet kiraz, 12 yaş 4 adet söğüt ağacı olduğunun tespit edildiği halde hükme esas raporda gerekçesi açıklanmaksızın ağaçlar yönünden herhangi bir değerlendirme yapılmadığı anlaşılmıştır.
Bu itibarla; mahallinde keşif yapılarak kamulaştırılan kısımda ağaç olup olmadığı gözlenip, tutanağa geçirilip, gerekirse tanık da dinlenerek varolduğu anlaşıldığı takdirde ağaçlarının yaş ve cinsleri belirtilerek sayıları arasındaki çelişki de giderilmek suretiyle gerçek ağaç sayısı belirlenip 2015 yılı yaş cinslerine göre maktuen değerleri Tarım ve Orman İlçe Müdürlüğünden getirtilip alınacak rapora göre karar verilmesi gerektiği düşünülmeden eksik inceleme sonucunda yazılı şekilde bedel tespiti,
2-Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi'nin 12055/17 numaralı başvuru sonucu verilen 23.10.2018 tarihli kararı ve Anayasa Mahkemesi'nin 2016/9364 başvuru numaralı, 01.06.2019 gün 30791 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan kararı da göz önüne alınarak davacı idare lehine vekalet ücretine hükmedilmemesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Doğru görülmemiştir.
Davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde olduğundan hükmünün açıklanan nedenlerle HMK'nın 371. maddesi uyarınca BOZULMASINA, davacı idare harçtan muaf olduğundan harç alınmamasına, davalılardan peşin alınan temyiz harcının istenildiğinde iadesine ve temyize başvurma harcının Hazineye irad kaydedilmesine, 16/02/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.