MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma (sanıklar); fuhuş (sanıklar ... ile ...), çocuğun nitelikli cinsel istismarı, 6136 sayılı Kanuna muhalefet (sanık ...)
HÜKÜM : Sanıklar ... ile ..."nın atılı suçlardan beraatlerine, sanık ..."in kişiyi hürriyetinden yoksun kılma eylemi kasten yaralama kabul edilerek bu suçtan mahkûmiyeti ile çocuğun nitelikli cinsel istismarı, fuhuş, 6136 sayılı Kanuna muhalefet suçlarından beraatine

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi.
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca reddine karar verildikten sonra gereği görüşüldü:
Sanık ... müdafisinin kasten yaralama suçundan kurulan hükme yönelik ve mağdure vekilinin atılı suçlardan kurulan hükümlere ilişkin temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 21.06.2005 gün ve 61/82 sayılı Kararında vurgulandığı üzere, hükmün temyiz edilebilir olup olmadığını belirleme bakımından hüküm tarihindeki kanuni düzenlemenin dikkate alınması gerektiği, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3.000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) adli para cezaları kesin nitelikte olup, sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan doğrudan verilen 3.000 TL para cezasının miktarı itibarıyla kesin olmasından dolayı hükmün temyizi mümkün bulunmadığından ve kayden 25.07.1995 doğumlu olup kovuşturma evresinde alınan ifadesinde on beş yaşından büyük olan mağdurenin şikayetinden vazgeçtiğini belirtmesi karşısında, yaş küçüklüğü nedeniyle tayin edilen vekilin hükümleri temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz istemlerinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
O Yer Cumhuriyet Savcısının sanık ... hakkında fuhuş, 6136 sayılı Kanuna muhalefet, suç vasfına yönelik olarak kasten yaralama; sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, fuhuş ve sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Muhakeme safahatını yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; isnat edilen kasten yaralama suçunun sanık ... tarafından işlendiğinin belirlendiği, 6136 sayılı Kanuna muhalefet, fuhuş suçlarının ...; kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, fuhuş suçlarının ... ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun ise sanık ... tarafından işlendiğine dair cezalandırılmalarını gerektirir nitelikte kesin delil bulunmadığının tespit edildiği, iddia ve savunma ile tüm delillerin eksiksiz olarak kararda gösterildiği, hükmedilen ceza nevi ve miktarı itibarıyla kanuni sınırlar içinde tayin edildiği gibi beraat hükümlerinin de dosya kapsamına uygun olduğu anlaşılmakla, O Yer Cumhuriyet Savcısının yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 24.12.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.