Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2015/14834 Esas 2017/5943 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar ... ve diğerleri vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve ... aleyhine 12/04/2012 gününde verilen dilekçe ile haksız şikayet nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 02/06/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız şikayet nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacılar vekili; davalıların, kaymakamlığa hitaben birlikte yazdıkları dilekçe ile davacı polis memurları hakkında, çevrede iffetsiz olarak bilinen kadınlarla ilişki kurmak, suçluların yakalanması için gerekli girişimleri sarf etmemek gibi iddialarla şikayetçi oldukları, davacılar hakkında idari ve adli soruşturma başlatıldığını, yapılan ceza soruşturması sonucu ... Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından görevi kötüye kullanmak suçundan kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiğini, davalıların ise iftira suçundan cezalandırılmalarına karar verildiğini beyan ederek, manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalılar, davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuşlardır.
Mahkemece; davalıların, söz konusu suç duyurusunu, hak arama özgürlüğü kapsamında yaptıkları gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Türk Borçlar Kanunu"nun 74. (BK 53) maddesi gereğince hukuk hakimi ceza mahkemesinin beraat kararı ile bağlı değil ise de, ceza mahkemesinin olgu tespiti ve mahkumiyet kararları hukuk hakimini bağlar.
Dosya kapsamından; davalılar hakkında, uyuşmazlık konusu şikayet dilekçesi nedeniyle ... 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 2012/1133 esas, 2014/528 karar sayılı dosyasında iftira suçundan yargılama yapıldığı; davalılardan ... hakkında atılı suçtan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, diğer davalı ... hakkında ise CMK"nın 231. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilerek mahkumiyet hükmünün temyiz edilmeksizin kesinleştiği anlaşılmaktadır.
Şu durumda, davalıların birlikte vermiş oldukları dilekçe ile davacıları şikayet ettikleri hususu nazara alındığında; ceza mahkemesi tarafından davalılardan ... hakkında verilen kesinleşmiş mahkumiyet kararı ile iftira suçundan yapılan tespit, hukuk hakimini bağlayacağından, mahkemece olayın gelişimine uygun bir miktar manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, istemin reddedilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda gösterilen nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 17/10/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.