Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/2247 Esas 2018/1920 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/2247
Karar No: 2018/1920
Karar Tarihi: 07.03.2018

Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/2247 Esas 2018/1920 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından yapılan yargılamaya ve sunulan delillere dayanarak, Vergi Usul Kanununa muhalefet suçundan sanığın mahkumiyetine karar verildiği belirtilmiştir. Ancak, sahte fatura kullanma suçuyla ilgili olarak yeterli araştırma ve inceleme yapılmadığından ve kabul edilen tarihin yanlış yazıldığından dolayı kararın bozulduğu ifade edilmiştir. Kanun maddeleri olarak ise suçun 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 227. maddesinin 3. fıkrası ve 230. maddesi tarafından düzenlendiği, ayrıca bozma sebepleri arasında 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi ve Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararı da yer almaktadır.

11. Ceza Dairesi 2016/2247 E. , 2018/1920 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Sahte fatura kullanma suçunun maddi konusunun fatura olması ve 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 227. maddesinin 3. fıkrasındaki ""Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanunun Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak, kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından, hiç düzenlenmemiş sayılır."" şeklindeki düzenlemeye göre de faturaların Vergi Usul Kanunu"nun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri taşımasının gerekmesi karşısında; kanaat oluşturacak sayıda fatura aslı ya da onaylı örneklerinin temin edilip, denetime olanak verecek şekilde dosya arasına konulması, yasada öngörülen zorunlu bilgileri içerip içermediğinin incelenmesi ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile hüküm kurulması,
2- Kabule göre de;
a) Sahte fatura kullanma suçunda suç tarihinin, sahte faturalar hangi vergi türünde kullanılmışsa bu vergiye göre sunulması gereken son beyanname tarihi olduğu cihetle, kullanılan son fatura 19.09.2008 tarihli olup, suça konu faturaların KDV indiriminde kullanılmış olması nedeniyle suç tarihinin “25.10.2008” olduğu gözetilmeden, gerekçeli karar başlığında “31.12.2008” olarak yanlış yazılması,
b) 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 07.03.2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.