Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/4213 Esas 2021/299 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/4213
Karar No: 2021/299
Karar Tarihi: 19.01.2021

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/4213 Esas 2021/299 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hırsızlık suçuyla ilgili mahkumiyet kararı incelenmiştir. Kararda, Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararı göz önünde bulundurulup, bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Ancak, sanığın suçu teşebbüs aşamasında kaldığı, bu sebeple TCK'nın 145. maddesinin uygulanması gerektiği vurgulanmıştır. Ayrıca, sanığın daha önce Afyon 4. Asliye Ceza Mahkemesi ve Kütahya 2. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen ilamlar nedeniyle tekerrür durumuyla karşı karşıya kaldığı, fakat Kütahya 2. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından uygulanan TCK'nın 58. maddesinin göz ardı edilmesi nedeniyle bu durumun dikkate alınmadığı belirtilmiştir. Sonuç olarak, sanığın temyiz itirazları yerinde görülmüş ve karar bozulmuştur.
Kanun Maddeleri: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. ve 145. maddeleri.

2. Ceza Dairesi 2020/4213 E. , 2021/299 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM: Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1) Sanığın, A 101 marketten değeri 52,50 TL olan suça konu tıraş bıçaklarını çalmak isterken şikayetçi ...’e yakalanarak teşebbüs aşamasında kalan eyleminde, Mahkemenin 15.12.2015 tarihli kararından sonra Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 09/05/2017 tarihli ve 2015/13-156 Esas, 2017/256 Karar sayılı kararı karşısında ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun anılan ilamından sonraki dairemizin uyum gösteren kararlarının da bu yönde olduğu nazara alındığında sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 145. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
2) Sanık hakkında Afyon 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 05.10.2006 tarihli 2006/165 E 2006/36 K sayılı 30.01.2012 tarihinde kesinleşen ilamı ile Kütahya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 11.10.2006 tarihli 2006/79 E 2006/662 K sayılı 27.06.2012 tarihinde kesinleşen ilamının tekerrüre esas alınmasına karar verilmiş ise de, Kütahya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 11.10.2006 tarihli 2006/79 E 2006/662 K sayılı ilamında TCK"nın 58. maddesinin uygulanmış olması nedeniyle bu hükmün tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 19.01.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.