MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada ....Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 26/11/2015 tarih ve 2015/785-2015/1515 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinden davalı banka tarafından muhtelif tarihlerde kullandığı ticari kredilerden dolayı dosya masrafı adı altında toplam 5.890 TL haksız ücret kesintisi yapıldığını ileri sürerek 5.890,00 TL dosya masrafının ödeme tarihlerinden itibaren ticari faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre, davacının davalı bankadan birden fazla ticari kredi kullandığı, banka tarafından masraf adı altında kesinti yapıldığı, Yargıtay"ın yerleşik içtihatlarında tüketici kredilerinde dosya masrafı adı altında yapılan kesintilerin iadesinin gerektiğinin belirtildiği, tarafların tacir, çekilen kredilerin ticari kredi olduğu, bankanın masraf komisyon veya istihbarat ücreti alamayacağı yönünde bir delilin dosyaya ibraz edilmediği, bankanın ticari kredi kullandırırken tacir olması nedeniyle kullandırdığı krediye ilişkin masraflarını isteyebileceği, kesinti yapılmasında hukuka aykırı bir yön bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, davalı banka tarafından davacıya kullandırılan krediler nedeniyle dosya masrafı adı altında tahsil edilen ücretin iadesi istemine ilişkindir. Mahkemece, taraflar arasındaki kredinin ticari kredi olduğu, davalı bankanın tacir olması nedeniyle masraf talep edebileceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir. Somut olayda davacı, davalı bankadan çeşitli tarihlerde birden fazla ticari kredi kullandığını belirtmiş olup, dava dilekçesinde tarihleri belirtilen kredi sözleşmelerinin TBK"nın yürürlüğe girdiği 01/07/2012 tarihinden önce ve sonra akdedildiği anlaşılmaktadır. Bu durumda taraflar arasında akdedilen kredi sözleşmeleri dosyaya getirtilmek suretiyle sözleşmelerin tarihleri göz önüne alınarak değerlendirme yapılmalıdır. O halde mahkemece, TBK"nın yürürlüğe girdiği 01/07/2012 tarihinden sonra akdedilen sözleşmeler yönünden TBK m. 20 vd. düzenlenen genel işlem koşulları bakımından inceleme yapılması ve 818 sayılı Borçlar Kanunu’nun yürürlükte bulunduğu dönemde imzalanan sözleşmeler yönünden masraf oranı hakkında sözleşmelerde hüküm
bulunup bulunmadığının incelenmesi ve herhangi bir oran belirtilmemiş olması durumunda emsal banka uygulamaları araştırılıp, uyuşmazlık konusu bedelin kredi müşterilerinden tahsiline dair teamül bulunup bulunmadığı, varsa diğer bankalarca hangi oranda tahakkuk ettirildiği ve buna göre davalı banka uygulamasının yerinde olup olmadığının değerlendirilmesi gerekirken eksik inceleme ile karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 17/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.