11. Hukuk Dairesi Esas No: 2016/12213 Karar No: 2018/383 Karar Tarihi: 17.01.2018
Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/12213 Esas 2018/383 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davacı taşıma sözleşmesinden kaynaklanan tazminat istemiyle davalıya karşı açtığı davada mahkeme, kısmen kabul etti ve davalının 2000 TL maddi tazminat ödemesine hükmetti. Manevi tazminat isteği reddedildi. Davalı vekili tarafından yapılan temyiz başvurusu reddedildi, çünkü miktar, HUMK 427 maddesinde öngörülen kesinlik sınırının ve Ek-Madde 4'de öngörülen yeniden değerleme oranının altında kaldı. Karar tarihinde, kesinlik sınırı 2.085,00 TL idi. Kanun maddeleri: 5219 sayılı Kanun, HUMK 427 maddesi, 5236 sayılı Kanun'un 19. maddesi, HUMK'ya eklenen Ek-Madde 4.
11. Hukuk Dairesi 2016/12213 E. , 2018/383 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :TÜKETİCİ MAHKEMESİ
Taraflar arasındaki davadan dolayı .... Tüketici Mahkemesi’nce verilen 25/11/2015 gün ve 2015/237-2015/822 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü: Dava taşıma sözleşmesinden kaynaklanan maddi-manevi tazminat istemine ilişkin olup mahkemece davanın kısmen kabulüne, 2000 TL maddi tazminatın davalıdan tahsiline, manevi tazminat isteminin reddine karar verilmiştir. 5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 427 maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun"un 19"ncu maddesiyle HUMK"ya eklenen Ek-Madde 4" te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında, 2015 yılı için 2.085,00 TL"dir. Davalı vekilince temyize konu yapılan miktar yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığından davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin HUMK 432/4. maddesi hükmü uyarınca REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 17/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.