Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2019/4888 Esas 2020/981 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ADLİYE MAHKEMESİ 19. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 4. Tüketici Mahkemesince verilen 10.11.2016 tarih ve 2014/322 E. - 2016/1986 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 19. Hukuk Dairesi’nce verilen 30/11/2017 tarih ve 2017/1163-2017/1604 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
6100 sayılı HMK’nın 362/1-a maddesi uyarınca, Bölge Adliye Mahkemelerinin miktar veya değeri kırk bin Türk Lirasını (bu tutar dâhil) geçmeyen davalara ilişkin kararlar için temyiz yoluna başvurulamayacağı hükme bağlanmıştır. HMK Ek Madde 1 hükmüne göre de, 362. maddedeki parasal sınırların, her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, Maliye Bakanlığınca her yıl tespit ve ilan edilen yeniden değerleme oranında artırılması suretiyle uygulanacağı belirtilmiştir. Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm tarihi itibariyle bu miktar 41.530.- TL"dir. Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararda belirtilen meblağın anılan madde hükmü kapsamında temyiz sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır.
HMK 366. maddenin yollaması ile temyiz kanun yolunda da uygulanan 346. madde uyarınca, temyiz dilekçesi, kesin olan bir karara ilişkin olursa, kararı veren mahkeme temyiz dilekçesinin reddine karar verir. Ancak, temyiz edilen karar kesin olduğu halde bu konuda inceleme yapılıp karar verilmeksizin dosyanın Yargıtay"a gönderilmesi durumunda, HUMK"nın 2494 sayılı kanun ile değişik 432/4"üncü maddesine göre bu konuda bir karar verilmek üzere dosya mahalline geri çevrilmeden, doğrudan doğruya Yargıtay"ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceği Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulu"nun 01.06.1990 tarihli ve 1989/3 esas, 1990/4 sayılı kararı ile öngörülmüştür.
Bu durumda, davalı tarafın kesin olan karara yönelik temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı yanın Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükme yönelik temyiz isteminin reddine, işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 05/02/2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.