MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tavzih davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince ek karar yönünden temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, müvekkili şirket ile davalı şirket arasında hizmet sözleşmesinin imzalandığını, davalının sözleşmeyi haksız feshettiğini ileri sürerek fazlaya ilişkin talep ve dava haklarını saklı tutarak, müvekkilini yaptığı harcamalara karşılık 250,00 TL, sökülmekle değer kaybeden ya da hurdaya dönen müvekkilin elinde kalan makine ve malzemeler için 250,00 TL, iş akitleri feshedilen işçilere ödemek zorunda kalınan yasal hakları için 250,00 TL, mahrum kalınan kazanç için 9.250,00 TL nin temerrüd tarihi olan 28/12/2010 tarihinden itiraben ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili , davanın reddini istemiştir.
Mahkemece yargılama neticesinde davacının talep ettiği zarar kalemlerinden mahrum kalınan kazanç için talebinin, taleple bağlı kalınarak kabulü ile 250,00 TL nin dava tarihinden itibaren davanın konusuna ve tarafların sıfatına göre yasal faizi ile birlikte davalıdan alınak davacıya verilmesine, diğer taleplerinin ayrı ayrı kabule şayan bulunmadığından redddine karar verilmiş olup, tarafların kararı temyiz etmemesi üzerine 27/06/2013 tarihinde kesinleştiği daha sonra davacı vekilinin 22.03.2016 havale tarihli dilekçeyle mahkemenin gerekçeli kararında maddi hata yapılarak mahrum kalınan kazanç yönünden 9.250,00 TL yerine sehven 250,00 TL yönünden hüküm kurulduğunu ileri sürerek, işbu maddi hatanın düzeltilmesine ilişikin tavzih talebinde bulunmuştur.
Mahkemece 23.05.2016 tarihli ek karar ile, HMK"nun 304. maddesi gereğince hüküm gerekçesine aykırı şekilde ve hüküm fıkrasını değiştirir nitelikte hükmün tavzihi ve maddi hatanın düzeltilmesi mümkün olmadığından davacı vekilinin maddi hatanın düzeltilmesi yönündeki talebinin reddine karar verilmiştir.
Ek kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin ek karara ilişkin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin ek karara ilişkin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden davacıdan alınmasına karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 29.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.