3. Ceza Dairesi Esas No: 2019/18618 Karar No: 2020/312 Karar Tarihi: 08.01.2020
Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18618 Esas 2020/312 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir karar üzerine yapılan temyiz incelemesinde, sanık ... hakkında katılan ...'i kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmü ile sanıklar Oğuz ve Uğur hakkında silahla ve birden fazla kişi tarafından birlikte tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik itirazlar reddedildi ve hükümler onandı. Adli para cezalarıyla ilgili olarak ise 14.04.2011 tarihli 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesiyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'na eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte oldukları belirtildi ve avukatların temyiz istemi reddedildi. Kanun maddeleri ise 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'un 26. maddesi ve 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 317. maddesi olarak belirtildi.
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak; Gereği görüşülüp düşünüldü: 1) Sanık ... hakkında katılan ...’i ve sanık ... hakkında katılan ...’yi kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz incelemesinde; Hükmolunan adli para cezalarının tür ve miktarı, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesiyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan, sanıklar müdafiinin ve katılanlar vekilinin temyiz isteminin 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 2) Sanık ... hakkında katılan ...’i kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmü ile sanıklar Oğuz ve Uğur hakkında silahla ve birden fazla kişi tarafından birlikte tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz incelemesinde; Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas-2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır. Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanıklar müdafiinin ve katılanlar vekilinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin isteme uygun olarak ONANMASINA, 08.01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.