Yargıtay 5. Hukuk Dairesi 2020/9204 Esas 2022/2949 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 8. Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki 4721 sayılı TMK'nın 1007. maddesi uyarınca tazmini davasından dolayı yapılan yargılama sonunda: Davanın kabulüne ilişkin ilk derece mahkemesinin kararına karşı, taraf vekillerinin istinaf başvurusu üzerine Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 8. Hukuk Dairesi'nin istinaf isteminin kabulü ile ilk derece mahkemesinin kararının kaldırılmasına, davanın yeniden görülmesi için dosyanın ilk derece mahkemesine iadesine ilişkin HMK'nın 353/1-a-6 maddesi uyarınca kesin olarak karar verilmiş; bu kararın davacılar vekilince temyiz edilmesi üzerine Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 8. Hukuk Dairesi'nce kararın kesin olduğu gerekçesi ile temyiz isteminin reddine dair ek karar verilmiş, söz konusu ek kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacılar vekilince verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla, dosyadaki belgeler okunup uyuşmazlık anlaşıldıktan sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
- K A R A R -
Dava, 4721 sayılı TMK'nın 1007. maddesi uyarınca tazmini istemine ilişkindir.
İlk derece mahkemesince davanın kabulüne ilişkin olarak verilen karara karşı taraf vekillerince yapılan istinaf başvurusunun Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 8. Hukuk Dairesi'nce kabulü ile Bursa 6. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 07.05.2018 gün ve 2017/358-2018/446- E/K sayılı kararının kaldırılmasına, davanın yeniden görülmesi için dosyanın ilk derece mahkemesine iadesine, dosya üzerinde yapılan inceleme sonucunda HMK 353/1-a-6. maddesi uyarınca kesin olarak karar verilmiş olup; bu karar davacılar vekilince temyiz edilmiştir.
Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 8. Hukuk Dairesi'nin 08.06.2020 gün ve 2017/358-2018/446- E/K sayılı ek kararı ile HMK’nın 353/1-a-6 maddesi gereği verilen kararın kesin olduğundan bahisle temyiz isteminin reddine karar verilmiş olup, bu ek karar, davacılar vekilince süresi içerisinde temyiz edilmiştir.
HMK'nın 353/l-a-6 maddesinde, ilk derece mahkemesince, uyuşmazlığın çözümünde etkili olabilecek ölçüde önemli delillerin toplanmamış veya değerlendirilmemiş olması ya da talebin önemli bir kısmı hakkında karar verilmemiş olması halinde, esasa ilişkin inceleme yapılmadan kararın kaldırılmasına kesin olarak karar verileceği düzenlenmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 27/05/2021 gün ve 2020/(20)5-451 Esas 2021/636 Karar sayılı ilamı da gözetilerek, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 353/1-a-6. maddesi gereğince verilen karar; aynı Kanun'un 353/1-a ve 7251 sayılı Kanun'un 39. maddesi ile eklenen 362/1-g maddesi uyarınca kesin olup bu kararlar aleyhine temyiz yoluna başvurulamayacağından, davacılar vekilinin temyiz talebinin reddine karar verilmesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Davacılar vekilinin temyiz itirazları yerinde olmadığından usul ve yasaya uygun olan hükmün HMK'nın 370. maddesi gereğince ONANMASINA, davacılardan peşin alınan temyiz ve temyize başvurma harçlarının Hazineye irad kaydedilmesine, 23/02/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.