Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/25515 Esas 2019/22414 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/25515
Karar No: 2019/22414
Karar Tarihi: 04.12.2019

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/25515 Esas 2019/22414 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı işverenin reddettiği işçi alacakları için açılan davada, mahkeme kısmen karar vermiş ve davalının temyiz etmesi sonucu dosya Yargıtay tarafından incelenmiştir. Fazla çalışma ve ulusal bayram/genel tatil ücretlerine ilişkin uyuşmazlıklarda işçinin iddiasının ispatından sorumlu olduğu ve imzalı bordroların kesin delil niteliğinde olduğu belirtilmiştir. Fakat bordronun sahteliği durumunda tarafların dinlettiği tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerektiği ifade edilmiştir. İşyeri kayıtları, işyeri iç yazışmaları ve herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da delil niteliğindedir. İşçinin yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre fazla çalışma olup olmadığının araştırılması gerektiği vurgulanmıştır. Mahkemenin hesaplama hatası yaptığı da dikkate alınarak, ilgili alacakların hesaplanmasında dönem ücretlerinin asgari ücrete oranı tespit edilerek hesaplama yapılması yerine, sunulan bordrolardaki ücrete göre hesap yapılması gerektiği belirtilmiştir. Kanun maddeleri olarak Türk Borçlar Kanunu'nun 53. maddesi açıklanmış ve işyeri kayıtları, yazışmalar ve tanık beyanları gibi yazılı deliller ile herkesçe bilinen genel vakıaların delil niteliği olduğu ifade edilmiştir. Ayrıca İş Kanunu'nun 63. maddesi ve 50/2. maddesi de gerektiğinde ücret bordrosunun ispat için kullanılacağını belirtmektedir.

22. Hukuk Dairesi 2017/25515 E. , 2019/22414 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesine haklı sebeple son verdiğini ileri sürerek kıdem tazminatı ile diğer bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Fazla çalışma ile ulusal bayram ve genel tatil ücretlerinin hesabı yönünden taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Yukarıda açıklanan ilkeler ulusal bayram ve genel tatil ücreti bakımından da geçerlidir.
Öncelikle davacının haftalık 2,5 saat fazla mesai yaptığı kabul edilmesine rağmen hesaplamanın haftalık 3 saat üzerinden yapılması hatalıdır.
Diğer yandan, her ne kadar davacı dava dilekçesinde elden de bir kısım ödeme yapıldığını ileri sürerek bordro ücreti dışında bir maaşla çalıştığını belirterek işbu davayı açmış ise de, hükme esas alınan bilirkişi raporunda kıdem tazminatı ve yıllık izin ücreti davacının bordro ücreti üzerinden hesaplanmış, davacı ise bu durumu temyize getirmemiştir. Dolayısıyla ilgili alacakların hesabında dönem ücretlerinin asgari ücrete oranı tespit edilerek hesaplama yapılması yerine, sunulan bordrolardaki ücrete göre hesaplama yapılmalıdır.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.