Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/4374 Esas 2019/1578 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Sanıklar hakkında ayrı ayrı TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62, 51/1-3.maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hükümler, sanıklar müdafiileri ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Katılanlar vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Katılan ve vekilinin yüzüne karşı 09/04/2015 tarihinde tefhim edilen hükmün, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra katılan vekili tarafından 21/04/2015 tarihinde temyiz edildiğinin anlaşılması karşısında temyiz isteminin aynı Kanunun 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Sanıklar müdafiilerinin temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Kendisini vekaletnameli vekille temsil ettiren katılan yararına, hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca vekalet ücretine hükmolunması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmaması nedeniyle bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar müdafiilerinin sanıkların kusuru olmadığına, eksik inceleme ile hüküm kurulduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile hükümlerin isteme uygun olarak ayrı ayrı ONANMASINA, 07.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.